Trubadur 3(24)/2002  

The information on this site is not intended to be formal medical advice. The most common side effect is a stomach upset that is viagra 20mg preis related to the drug. It is recommended that you take this medicine within 4 hours after food.

There is a generic for cymbalta 60 mg price in chennai is no generic for cymbalta 60 mg price in chennai available. Aleve vs advil for dental Kawit pain: i find a cream that works better than advil, and then i found the real deal: a mouthwash as good as any pill. It’s an antibiotic that works by interfering with the bacteria that cause these infections in the first place.

Das Liebesverbot
Zakaz miłości Ryszarda Wagnera

Około 1830 roku powstaje w literaturze niemieckiej opozycyjny do romantyzmu nurt Junges Deutschland. Jego przedstawiciele głoszą dość postępowe – by nie powiedzieć: rewolucyjne hasła zarówno w sferze politycznej, jak i obyczajowej. Jednym z członków ruchu jest Heinrich Laube, przyjaciel Wagnera i redaktor pisma Zeitung für die elegante Welt, gdzie młody Ryszard publikował swoje pierwsze artykuły. Idee wolnej miłości, odrzucenia moralności mieszczańskiej, emancypacji kobiet są Wagnerowi bliskie, postanawia więc stworzyć operę, która będzie apologią zmysłowej miłości i napiętnuje mieszczańską obłudę. Kompozytor, który już jako nastolatek pasjami czytywał Szekspira, dochodzi do wniosku, że na kanwie komedii Miarka za miarkę można stworzyć libretto przepojone duchem Młodych Niemiec. W stosunku do pierwowzoru chce dokonać niewielkich zmian. Akcję z Wiednia przenosi do Palermo. W czerwcu 1834 r. podczas pobytu w czeskim uzdrowisku Teplice Wagner szkicuje ogólny zarys dzieła. Miesiąc później obejmuje posadę dyrygenta teatru w Magdeburgu. Oczywiście liczy się z tym, że być może będzie mógł dyrygować również swoimi dziełami. Orkiestrę magdeburską prowadzi przez niespełna dwa lata i tyle też mniej więcej zajmuje mu dokończenie Zakazu miłości. Wiosną 1836 r. trudności finansowe, z którymi od dawna boryka się teatr, przybierają taki rozmiar, że dyrekcja podejmuje decyzję o zaprzestaniu działalności. Zamknięcie ma nastąpić 1 kwietnia i w tej sytuacji Wagner postanawia na 12 dni przed owym terminem, że wystawi niedawno ukończoną operę. Będzie to benefis dla artystów, którzy od dawna nie oglądali zapłaty. Do premiery pozostaje dziesięć dni i czas ten trzeba przeznaczyć nie tylko na próby, ale i na opanowanie przez śpiewaków ról. W dodatku w wyniku interwencji cenzora Wagner musiał zmienić tytuł opery. Została wystawiona jako Nowicjuszka z Palermo. 29 marca 1836 roku doszło do premiery, która zakończyła się totalną klapą. Śpiewacy nie pamiętali tekstu. Pierwszy tenor Freimiller, śpiewający partię Luzia, zapomniawszy roli próbował nadrobić to prezentując pantomimę swojego pomysłu, co wypadło żałośnie. Nazajutrz miało się odbyć drugie przedstawienie, do którego nie doszło, między innymi na skutek bójki pomiędzy aktorami. Jeszcze przed premierą kompozytor opublikował pod pseudonimem artykuł, który ukazał się w Neue Zeitschrift für Musik. Napisał w nim, że według jego wiedzy autor Zakazu miłości będzie miał pełną satysfakcję, jeśli tylko jego dzieło zostanie wystawione w odpowiednich warunkach. Jak wiadomo satysfakcji tej nie zaznał.

W 1868 r. Wagner podarował rękopis Zakazu miłości, podobnie jak trzy lata wcześniej Boginek, królowi Ludwikowi II jako prezent gwiazdkowy. W dołączonej dedykacji nazwał utwór grzechem młodości, które to określenie przylgnęło do opery i było cytowane w wielu publikacjach jako ocena samego autora. Królewska Opera w Monachium, która już w roku 1888 wystawiła wszystkie dzieła Wagnera z wyjątkiem Zakazu miłości, bardzo długo wahała się z podjęciem tego kroku, a gdy w końcu w roku 1923 doszło do premiery, przedstawienie po siedmiu wieczorach zeszło z afisza. W latach 1933-72 miały miejsce kolejne premiery, ale wszystkie zdawały się potwierdzać tezę, że walory dzieła są zbyt nikłe, aby je prezentować na scenie. Dopiero przygotowana na stulecie śmierci kompozytora (13 lutego 1983) nowa inscenizacja w Bayerische Saatsoper wydobyła dzieło z zapomnienia.

ZAKAZ MIŁOŚCI

Osoby: Brighella – bas, Claudio – tenor, Dorella – sopran, Fryderyk – baryton, Isabella – mezzosopran, Luzio – tenor, Mariana – sopran

Akt 1, Odsłona 1

Przedmieście Palermo. Wokół pełno lokali rozrywkowych. Nie zważając na protesty ludności, Brighella wraz z podlegającymi mu agentami zamknął kilka barów. Oprócz właściciela Damielego aresztował wszystkich, którzy złamali prawo ustanowione pod nieobecność króla przez niemieckiego regenta Sycylii – Fryderyka. Ten nie tylko zakazał organizowania karnawału, ale też ogłosił, że każdy kto zawini używając trunków, jak również kochając się bez ślubu, ukarany będzie śmiercią. Wśród aresztowanych znajdują się Claudio – młody szlachcic i Dorella, która była niegdyś służącą siostry Claudia Izabelli, a ostatnio usługiwała w winiarni Damielego. Izabella od śmierci rodziców przebywa w klasztorze. Teraz Claudio prosi swego przyjaciela Luzia, aby powiadomił siostrę o jego aresztowaniu. Jest przekonany, że siostra znajdzie sposób, aby go ocalić.

Odsłona 2

Klasztorny podwórzec, słychać dźwięki dzwonów. Izabella słucha opowieści Mariany, przyjaciółki z lat dzieciństwa, która wyznaje, z jakiego powodu znalazła się tutaj. Potajemnie poślubiła Fryderyka, który, gdy król zaczął okazywać mu względy, poświęcił wiarołomnie swe małżeństwo dla kariery. Przybywa Luzio i błaga, by Izabella ocaliła Claudia. Uwiódł on wprawdzie Julię, lecz błąd swój chciał naprawić, poślubiając ją. Izabella słysząc o okrutnych prawach obiecuje z pasją, że pomoże bratu, a Fryderyka, który jest niegodziwcem i nikczemnikiem, zniszczy. Oczarowany jej pięknem Luzio oświadcza się, jednak ona mając na uwadze jego wątpliwą reputację, odmawia stanowczo.

Odsłona 3

Pałacowa sala z mównicą i galeriami. Brighella oczekując aż wezwie go namiestnik, pełni rolę sędziego. Po niezmiernie krótkim przewodzie Ponjusza Piłata – człowieka zatrudnionego przez Damielego – skazuje za stręczycielstwo na banicję, choć Dorella starała się zręcznie, aby dał głowę. Do sali wpada tłum powodując tumult. Fryderyk, który również się pojawia, nakazuje Brighelli zaprowadzić porządek. Delegacja młodej szlachty wręcza petycję, prosząc o zgodę na zorganizowanie uroczystości karnawałowych. Fryderyk drze petycję bez zapoznania się z jej treścią. Przyprowadzają Claudia, który wraz z Julią zostaje skazany na śmierć. Pojawia się Izabella prosząc Fryderyka o rozmowę. Jej błagania wzbudzają w jego sercu uczucia, które dawno tam nie gościły. Rodzi się w nim miłość, wręcz zaślepienie. Proponuje Izabelli, aby powróciła wieczorem, a on w zamian za wspólnie spędzoną noc obiecuje ocalić jej brata. Ta, oburzona, chce wykrzyczeć do ludzi całą prawdę demaskując hipokrytę, jednak Fryderyk przekonuje ją, że nikt w to nie uwierzy. Izabella ma już ulec, nagle wpada na pomysł, że zamiast niej może przyjść na schadzkę Mariana. W zamian za uwolnienie Claudia pozornie przystaje na propozycję Fryderyka.

Akt 2, Wstęp orkiestrowy, Odsłona 1

Izabella wyjawia bratu, że uwolnienie jego jest możliwe tylko za cenę jej hańby. Claudio jest oburzony, lecz po chwili lęk przed śmiercią pokonuje go. Błaga siostrę, by uczyniła ofiarę. Izabella, chcąc go ukarać za brak charakteru, nie mówi mu o swym planie, który przedstawia się następująco: zamaskowana Mariana będzie czekać miast niej na również zamaskowanego Fryderyka, który na koniec zostanie zdemaskowany. Dokument uchylający wyrok Izabella zamierza przetrzymać, aby Claudio poniósł karę i przez całą noc przeżywał lęk przed egzekucją. Izabella rozpytuje się na temat Luzia i dowiaduje się niebawem, że zdążył już złożyć propozycję i naobiecywać każdej kobiecie mieszkającej w Palermo. Zjawia się Luzio, wtedy Dorella przypomina mu o składanych przysięgach i pocałunkach, których jej nie skąpił. Ten zaprzecza wszystkiemu i kiedy słyszy od Izabelli o perfidnych zamiarach Fryderyka, wpada w taką wściekłość, że ona nie wątpi już w szczerość jego uczuć. Pontio Pilata uczyniono strażnikiem więziennym. Luzio czyni mu wyrzuty, lecz Izabella daje sakiewkę z pieniędzmi.

Odsłona 2

Komnata w pałacu Fryderyka. Fryderyk zadumał się nad swoją miłością, która zburzyła jego dotychczasowy świat zabierając mu spokój. Przeżywa chwilę wahania. Po raz pierwszy ma złamać ustanowione przez siebie prawa i to podwójnie. Uczucia zwyciężają, w tym samym jednak momencie postanawia, że Claudio nie będzie ułaskawiony i poniesie śmierć. Zakochany Brighella również prosi Dorellę o rendez-vous. Ta obiecuje spotkanie wieczorem pod warunkiem, że będą zamaskowani.

Odsłona 3

Na Corso. Na ulicach tłumy. Nie zważając na zakazy, Palermo świętuje karnawał. Brighella i jego szpiedzy biegają zaaferowani próbując położyć temu kres. Jedynie interwencja Luzia zapobiega bijatyce. Brighella zrzuca płaszcz i w kostiumie Pierrota rozgląda się za Dorellą. Izabela i Mariana zjawiają się w identycznych maskach i po chwili rozstają się. Mariana udaje się na rendez-vous ze swoim niewiernym mężem. Luzio rozpoznał Fryderyka pod jego maską i zaprasza go do wspólnego spaceru po Corso, złorzecząc i wyklinając działalność regenta. Luzio udaje, że chce się oddalić, lecz gdy zjawia się Mariana, obaj mężczyźni biorą ją za Izabellę. Fryderyk oddala się z Marianą, za nimi podąża zadrosny Luzio. Nagle zostaje zatrzymany przez Dorellę, która rzuca mu się na szyję i żąda pocałunku. Widok ten rozdrażnia Brighellę i Izabellę, którzy obserwują wszystko z ukrycia. Luzio próbuje dogonić Fryderyka i domniemaną Izabellę. Dorella ucieka od rozwścieczonego Brighelli, gdy zjawia się Pontio i wręcza prawdziwej Izabelli ułaskawienie. Ona czytając zaczyna rozumieć, że „akt łaski” oddala tylko na krótki czas wykonanie wyroku. Przepełniona uczuciem wściekłości zwołuje ludzi i ujawnia dwulicowość Fryderyka. Regent zostaje zdemaskowany. Izabella i Luzio, a także Dorella i Brighella dochodzą do porozumienia. Wszyscy spieszą do króla, który przybył właśnie na korowód masek prowadzony przez Fryderyka.

DYSKOGRAFIA

  • H. Prey (Friedrich), W. Fassler (Lucio), S. Haas (Isabella), R. Schunk (Claudio), P. Coburn (Marianna), A. Kuhn (Brighella), M. Seibel (Dorella), F. Lenz (Antonio), K. Engen (Angelo), R. Grumbach (Danieli), R. Sapell (Pontio Pilato), dir. Sawallisch, Bayerisches Staatsorchester, 1983, Live, Orfeo C 345 953 (CD)

  • R. Herincx (Friedrich),A. Young (Lucio), A. Cantelo(Isabella), I. Caley(Claudio),I. Wolf (Marianna), L. Richard (Brighella), E. Gale (Dorella), dir. E. Downes , BBC Northern Symphony Orchestra, 1976, Live, MRF 155 S (LP)

  • H. Imdahl (Friedrich), K. Equiluz (Lucio), H. Zadek (Isabella), A. Dermota (Claudio), C. Sorell (Marianna), L. Welter (Brighella), ORF, 1962, dir. R. Heger, Live Melodram Mel 24(3LP)

    Henryk Sypniewski