Trubadur 4(25)/2002  

The first step in treating patients with severe pain due to arthritis is to make the correct diagnosis and start them on a safe and effective medication. For https://meenzerpflege.de/15602-sildenafil-100mg-docmorris-16416/ children, take the drug under the supervision of a pediatrician. This may include reducing the risk of bone loss, or preventing a person from experiencing the common side effects associated with anti-osteoporosis medications.

Azithromycin 500 mg tablet may be taken with or without meals. This is done by increasing the levels triply xenical kaufen amazon of serotonin and norepinephrine in the brain, which is responsible for mood stabilization. Nolvadex is a prescription medicine and an alternative to testosterone.

Jak zostać nowoczesnym reżyserem operowym

Tym razem humor z Internetu. Poniższy poradnik ukazał się na liście dyskusyjnej Opera-L (2 grudnia 2002), tytuł oryginału: „How to Opera Germanly”.

(Red.)

1. Reżyser jest najważniejszą osobą w teatrze. Jego wizji muszą podporządkować się kompozytor, librecista, śpiewacy, a zwłaszcza publiczność (te spasione głupki, które chcą, by ich bawić i wzruszać).

2. Drugą najważniejszą osobą w teatrze jest scenograf.

3. Komizm jest zakazany, chyba że niezamierzony. Żarty są dobre w serialach telewizyjnych dla idiotów.

4. Wielkie aktorstwo to umiejętność wyrazistego tarzania się po podłodze, obijania się o ściany i siadania na pustej scenie.

5. Zadbaj o to, by publiczność skupiała uwagę na czymkolwiek, byle nie na osobie, która właśnie śpiewa. Aria, niemodna już w zeszłym stuleciu, powinna koniecznie być uzupełniona grą nadprogramowych postaci wyrażających banalnymi gestami (obok, przed lub na śpiewaku) swój niepokój.

6. Opowiadanie historii jest hańbą dla nowoczesnego reżysera, jak malarstwo realistyczne dla malarza abstrakcjonisty! Nie opowiadaj historii, lecz ją komentuj! Lub lepiej – zdemaskuj ją!

7. Podczas śpiewania wysokich dźwięków śpiewak powinien być zwinięty na podłodze, turlać się, a przynajmniej stać tyłem do publiczności.

8. Muzyka powinna od czasu do czasu zamierać, by nie przeszkadzać enigmatycznej mimice artysty.

9. Sceny erotyczne muszą być brutalne i pozbawione wdzięku. Tarzanie się po podłodze jest obowiązkowe!

10. Kilka razy podczas każdego spektaklu należy wprowadzić elementy zachowań homoseksualnych (niezależnie od tematyki opery).

11. Szczęśliwe zakończenie to katastrofa intelektualna. Zrób z tym coś! Uzupełnij fabułę nieoczekiwanym morderstwem.

12. Nie staraj się przypodobać publiczności za wszelką cenę. Jeśli wybuczą cię, odniosłeś sukces.

13. Ciągnij próby, aż spektakl stanie się martwy – to bardzo ważne.

14. Unikaj za wszelką cenę wzmianek o pięknie i tajemnicy natury. Scena powinna być nowoczesna, nijaka i niechlujna. Nie zapomnij o świetlówkach (w ostateczności mogą być lasery i światłowody).

15. Publiczność nie może wiedzieć, kiedy klaskać i kiedy kończy się scena lub akt.

16. Okropności z historii (Holokaust) i współczesności (AIDS) powinny być przy każdej okazji eksploatowane ponad miarę. Należy też wyśmiać styl życia i upodobania publiczności.

17. Kolory są dla kucharek. Używaj tylko czerni, bieli i szarości.

18. Chór ma być łysy, bezpłciowy, pozbawiony twarzy, ubrany w szynele.

19. Jeśli publiczność się nudzi – stworzyłeś Sztukę.

20. Rekwizyty to rupiecie ułożone w stosy w kącie sceny, używane w przypadkowych momentach i odrzucane z hukiem (zwłaszcza gdy muzyka jest cicha). Zadbaj o rozmieszczenie najbardziej niebezpiecznych rekwizytów na skraju sceny – może tancerze ich nie zauważą i kopną do kanału orkiestrowego.

21. Wszystkie kwestie na stronie powinny być kierowane wprost do tej postaci, która ma ich nie słyszeć.

22. Soliści powinni mieć twarze pomalowane na biało, by zatrzeć ich indywidualność i wszelkie emocje. Śpiewacy zresztą i tak nie potrafią grać – najchętniej staliby w typowych pozach i wydawali ładne dźwięki.

23. Postaraj się zapoznać ze sztuką przed premierą. Dobrze jest przeczytać libretto i upewnić się, że nie jest sprzeczne z twoimi pomysłami inscenizacyjnymi. Nie zaszkodzi też raz posłuchać nagrania, choć nie za to ci płacą.

24. Spraw, żeby dyrygent czuł się potrzebny, chociaż tak naprawdę to tylko kapelmeister.

25. Unikaj wszelkich cudzych pomysłów (unikanie cudzych pomysłów jest stałym pomysłem reżyserów). Nie dotyczy to tej listy.

26. Kostiumy powinny spełniać przynajmniej dwa z następujących warunków: a) sprawiać, że śpiewak wygląda nieatrakcyjnie, b) ograniczać pole widzenia, c) utrudniać słyszenie orkiestry, d) krępować ruchy, e) zupełnie nie pasować do okresu, w którym toczy się akcja opery (to raczej oczywiste).