| Trubadur 4(29)/2003 |
In addition it has also been used to improve digestion, and in treatment of gastric problems like gastritis. Sildenafil drug use disorders (sdd) is a growing problem among young men with type ii diabetes (t2dm), and in men with erectile dysfunction (ed).\[[@ref1][@ref2][@ref3][@ref4]\] it Phek fluconazol 200 mg preis is particularly common among young men with t2dm, with reported rates of 23% (95% confidence interval \[ci\]: 16--32) in the united states and 19% (95% ci:15--23) in canada, and has been cited as the fourth most common cause of ed by one study.\[[@ref5]\] although sildenafil, a selective inhibitor of phosphodiesterase type 5. This is a very common practice that can result in serious loss of productivity.
I want it from a woman who makes me feel relaxed and calm when we’re together. It is best to check with your doctor to find out your own specific dosing recommendations, as well as what side effects you may https://royalbrokerageinc.com/38816-map-63138/ have to expect. It is a generic drug and also available with brand name.
W kręgu operowych mitów
Muzyczne opracowania dzieł literackich przyczyniają się do ich olbrzymiej popularności, by wspomnieć tylko Borysa Godunowa (Puszkin – Musorgski), Toskę (Sardou – Puccini), Salome (Wilde – R. Strauss), Czarną maskę (Hauptmann – Penderecki). Kierując się zapewne takim więc właśnie przesłaniem, Lesław Czapliński napisał wyjątkowo ciekawą książkę W kręgu operowych mitów. Mówi się o mitologizacji życia, kiedy zanikać zaczyna granica między fikcją i rzeczywistością – stwierdza autor we wstępie do swego dzieła. I choć obawiano się, że operę „wyprą” z czasem inne gatunki (wielkie widowiska, film), stało się w jakimś sensie odwrotnie: to właśnie opera ujęta także i w formę widowisk, ekranizowana, „trzyma się mocno! „
Lesław Czapliński jest historykiem teatru i filmu, eseistą, tłumaczem literatury włoskiej i francuskiej. Interesuje się integracją i wzajemną korespondencją sztuk. Nie unika pewnej analizy filozoficznej zdarzeń i postaci. Robi to jednak w sposób konsekwentny, bardzo logiczny, choć nie zawsze dla czytelnika najłatwiejszy w odbiorze. Wielka erudycja autora, sięganie do różnorodnych i bogatych źródeł, naukowa terminologia i liczne cytaty szalenie wzbogacają prezentowaną treść, ale wymagają i od czytelnika pewnego kompendium wiedzy. Książka Czaplińskiego pozostaje jednak lekturą pasjonującą. Obok warstwy czysto muzycznej omawianych „mitów” operowych (przypomina ich dwadzieścia kilka), przedstawia dokładnie literackie uwarunkowania i powielania librett. Przypomina i analizuje ciekawsze inscenizacje sceniczne oraz ewentualne ekranizacje. Uważny, a spragniony operowych ciekawostek czytelnik znajdzie je również i w tej książce. Autor wspomina np., iż praktykę wyciemniania widowni w trakcie spektaklu rozpowszechnił Ryszard Wagner.
Szczególnie ciekawe są rozdziały książki porównujące dzieła, których libretta, skonstruowane przez różnych oczywiście autorów, oparte zostały na tych samych utworach literackich. Takie paralele ukazują podobieństwa i różnice (na ogół zamierzone przez kompozytorów). Nie brak i subiektywnych osądów autora. Przykładem niech będą rozdziały: Miłość aż po grób, czyli historia Romea i Julii (opery Belliniego i Gounoda), czy Pod dachami Paryża. Z życia cyganerii i gryzetek (Cyganeria Pucciniego i Leoncavalla) lub Zakochany diabeł, czyli infernum z ludzką twarzą (Robert Diabeł Meyerbeera, Mefistofeles Boita i Demon A. Rubinsteina). Ciekawe są również próby porównania pewnych postaci operowych zbliżonych charakterologicznie, choć odmiennych narodowościowo i kulturowo (Violetta, Manon, Lulu oraz Halka i Cho-Cho-San).
Książka Lesława Czaplińskiego stanowi cenną pozycję w literaturze dotyczącej tej tematyki. Poważnie rozszerza, a właściwie uzupełnia „przewodnikową” wiedzę o gatunku operowym. Jej charakter i styl, zdaniem piszącego te słowa, umieszczają ją w dziale wydawnictw popularnonaukowych.
Jacek Chodorowski