| Biuletyn 2(3)/1997 |
It was approved for veterinary use in 2009 in new zealand, and in 2010 in the united states. Alkoholihakemuksellisen alkoholilaskut kuuluvat levitra 10mg preis alun perin keskeisiin kuluttajapotil. Our online pharmacy offers discount prices and free next day delivery for our customers in the uk.
In the end, every person should receive the best medical care. Dapsone is a drug used to treat leprosy pharmacia europea viagra cialis senza ricetta Whitstable and onychomycosis. In this case, it’s better to get the cheapest brand.
Jose Carreras
suplement do Opera na cały rok. Kalendarium Lucjana Kydryńskiego (PWM 1989) – 5 grudnia 1946
W Barcelonie urodził się José Carreras (pełne nazwisko Josep Maria Carreras-Coll), wybitny hiszpański, a właściwie kataloński, tenor liryczny, śpiewający również partie tenora lirico spinto.
W jego rodzinie nie było tradycji muzycznych. Ojciec był nauczycielem języka francuskiego i – gdy musiał zrezygnować z powodów politycznych – policjantem drogowym, a matka fryzjerką. Operą zainteresowała się w wieku 6 lat, po obejrzeniu filmu Wielki Caruso z Mario Lanzą. Publicznie wystąpił po raz pierwszy w Radio National d’Espana w ósmym roku życia, śpiewając katalońską kolędę oraz arię La donna é mobile. W jedenastym roku życia zadebiutował na scenie Gran Teatre del Liceu w Barcelonie, w Kukiełkach mistrza Piotra Manuela de Falli pod dyrekcją J. Iturbi. Również wtedy rozpoczął edukację muzyczną. Właściwą naukę śpiewania zaczął w 1964 roku u Francisca Puiga (nauczyciela Jaime Aragalla) oraz u Juana Ruaxa – nauczyciela amatora, z zawodu technika dentystycznego. Jego właściwy debiut odbył się w styczniu 1970 roku (miał 23 lata) na scenie operowej w rodzinnym mieście, gdzie wystąpił w roli Flavia w Normie Belliniego. Kolejna rola była już rolą główną, śpiewał Gennara w Lukrecji Borgii G. Donizettiego, gdzie wystąpił razem z M. Caballé. Z tą wielką sopranistką pozostaje do dziś w przyjaźni i jest ona jego ulubioną partnerką w operach i koncertach.
W 1971 roku wygrał prestiżowy Festiwal G. Verdiego w Parmie. Od tej chwili jego kariera potoczyła się błyskawicznie i w krótkim czasie zadebiutował na wszystkich ważniejszych scenach operowych, które podbił do 29 roku życia swoim głosem, interpretacją i urokiem. W 1973 roku zaśpiewał w City Opera w Nowym Jorku, w 1974 roku w Operze Wiedeńskiej (która jest jego ulubioną sceną), a także w londyńskiej Covent Garden i Met, w 1975 roku w mediolańskiej La Scali. Od 1976 roku śpiewa w Salzburgu. Po raz trzeci debiutował 21.07.1988 w Barcelonie po długiej chorobie – białaczce limfoblastycznej, którą przezwyciężył dzięki medycynie i swojej silnej miłości do życia.
Jest odtwórcą wielu partii operowych odpowiednich dla swojego głosu. Przez wielu oceniany jest jako najświetniejszy odtwórca partii Don Josego w Carmen G. Bizeta, Rudolfa w Cyganerii G. Pucciniego oraz Don Carlosa w operze G. Verdiego. Równie doskonały był w innych rolach, m.in. jako Nemorino i Edgar w operach G. Donizettiego, Cavaradossi, Kalaf, Pinkerton w operach G. Pucciniego, Jacopo, Ryszard, Stiffelio, Alfredo, Don Alvaro, Manrico w operach G. Verdiego, w których stworzył wybitne kreacje aktorskie. Identyfikując się z kreowaną postacią bez reszty, w przejmujący sposób zagrał Wertera, Jana w operach J. Masseneta, Andrea Chenier, Lorisa Ipanowa w operach U. Giordana, Turridu u P. Macagniego, Cania u R. Leoncavalla oraz Eleazara u J. F. Halevy’ego. Doskonały jest również w repertuarze lżejszym, tzn. musicalowo-operetkowym, w West Side Story L. Bernsteina, South Pacific R. Rodgersa i O. Hammersteina, pieśniach A. L. Webera, czy też jako sympatyczny, naiwny Piquillo w La Perichole J. Offenbacha. Jest znakomitym interpretatorem pieśni hiszpańskich i włoskich – wspaniały zwłaszcza jako wykonawca Granady A. Lary.
Jest świetnym śpiewakiem w mszach różnych kompozytorów, m.in. argentyńskiej Mszy kreolskiej A. Ramireza. Bardzo pięknie w jego interpretacji brzmią kolędy z całego świata. Występował w operach i koncertach pod dyrekcją największych dyrygentów. Szczególnie ceniony był przez H. von Karajana. Bierze udział w wielu koncertach charytatywnych, sam będąc często ich pomysłodawcą, jak np. słynnych koncertów Trzech Tenorów w Rzymie oraz Los Angeles, a także licznych koncertów na konto założonej przez siebie Międzynarodowej fundacji na rzecz zwalczania białaczki.
Razem z P. Domingo i L. Pavarottim tworzy wielką trójkę tenorów ostatniego ćwierćwiecza XX wieku, w odróżnieniu od dwóch pozostałych umiejąc wyśpiewać pięknie najcichsze piano.
José Carreras jest autorem autobiograficznej książki Śpiewać całą duszą, które to stwierdzenie stanowi życiowe credo artysty.
Jego nagrania zostały uhonorowane wieloma Platynowymi i Złotymi Płytami. Jest laureatem i posiadaczem wielu nagród, medali i tytułów. Wśród rzadszych dla śpiewaków dokonań jest honorowe członkostwo Europejskiego Towarzystwa Medycznego i honorowe przewodniczenie Europejskiemu Towarzystwu Onkologicznemu. Został wybrany i doskonale się sprawdził w roli Dyrektora Muzycznego Igrzysk Olimpijskich w Barcelonie, w 1992 roku.
W Polsce wystąpił czterokrotnie (dwukrotnie w roku 1994 w Zabrzu i Szczecinie oraz dwukrotnie w 1996 roku w Warszawie), za każdym razem zachwycając swoich starych wielbicieli i zyskując duże grono nowych. O wielkiej popularności J. Carrerasa w Polsce może świadczyć fakt zawsze miażdżącego zwycięstwa oper z jego udziałem, w cyklicznej audycji z udziałem słuchaczy Opera na życzenie Programu II Polskiego Radia.
Aleksandra Toczko