| Biuletyn 2(3)/1997 |
The drug may also be used after the abortion for pain. I think a lot of people would like to stay sildenafil bestellen rezeptfrei Kushima positive, and i myself do every day. The amount of medicine that you take is generally based on what you need to take to reach your desired response.
This is the veterinarian website in which you'll find a complete list of services offered by dr. I have been on clomid for a while now i am a few days https://saiheritagebanquet.com/94565-map-69237/ late for my period and while some women are having their period on time others aren't. We may not be able to determine the drug that is causing symptoms.
Niezapomniany bułgarski Borys
Borys Christow był najwspanialszym z trzech wielkich bułgarskich basów (dwaj pozostali to Mikołaj Giaurow i Mikołaj Guzelew) i jednym z najznakomitszych wśród wszystkich basów. Obdarzony pięknym głosem, muzykalny, o dużych zdolnościach aktorskich i wybitnie przystojny występował na największych scenach operowych świata.
Borys Christow urodził się 18 maja 1918 w Płodwiw w rodzinie nauczyciela. Podstawową edukację muzyczną rozpoczął w Sofii pod kierunkiem muzykalnego ojca. Później na Uniwersytecie Sofijskim studiował i ukończył prawo i równocześnie śpiewał jako solista w chórze „Gusła”. Traktował te występy jedynie po amatorsku, nie myśląc początkowo o zawodzie śpiewaka, stopniowo jednak zaczął się wahać między wyborem kariery prawniczej i wokalnej. Decyzja zapadła, gdy usłyszał Szalapina na występach gościnnych w Sofii. Na jednym z koncertów Christowem zainteresował się zamożny mecenas, dzięki czemu śpiewak uzyskał stypendium króla Borysa i w 1941 r. wyjechał do Włoch, gdzie rozpoczął studia pod kierunkiem słynnego barytona Riccarda Stracciariego. Od tego czasu Włochy stały się drugą ojczyzną Christowa. Nauka muzyki w dzieciństwie, rutyna zdobyta w chórze, niepospolite zdolności i owocna współpraca ze Straccarim sprawiły, że śpiewak czynił szybkie postępy. Niestety wojna przerwała studia. W roku 1943 artysta pojechał do Salzburga celem lepszego zapoznania się z niemieckim repertuarem operowym i został internowany w obozie pracy, gdzie przebywał do 1945 roku. Po zwolnieniu z obozu kontynuował studia u Stracciarego.
Jako śpiewak zawodowy debiutował Christow w roku 1945 w Rzymie na koncercie estradowym śpiewając pożegnanie Wotana w Walkirii Wagnera i odnosząc wielki sukces. Potem nastąpiły liczne audycje radiowe, nagrania płytowe dla HMV oraz udział we włoskiej wersji filmu na tle bachowskiej Pasji według św. Mateusza. W operze debiutował jako Colline w Cyganerii, ale różne źródła podają różne miejsca tego występu – Teatro Reggio lub rzymski Teatro Adriano. Później artysta śpiewał w mniejszych teatrach operowych Włoch i nadeszła pora występów na wielkich scenach, w roku 1947 Christow śpiewał partię Pimena w Borysie Godunowie w Operze Rzymskiej oraz mediolańskiej Scali. Po sukcesach w Rzymie i Mediolanie angażowały artystę inne sceny operowe Włoch.
W roku 1949 miało miejsce ważne wydarzenie w karierze Borysa Christowa – występ w roli cara Borysa w operze Musorgskiego na scenie Covent Garden. Pojawił się najwspanialszy odtwórca postaci Borysa. Niektórzy przyrównują go do Szalapina, inni uznają, że był lepszy, trudno tu o obiektywne oceny. Faktem jest, że w roli cara Borysa Christow odnosił największe sukcesy na scenach operowych świata. Artysta uczestniczył w nagraniu dzieła Musorgskiego dla HMV, do najświetniejszych jego kreacji płytowych należy kompletne nagranie opery, w którym Christow śpiewał trzy basowe partie – Borysa, Pimena i Warłaama.
W roku 1950 podczas dorocznego festiwalu Maggio Musicale we Florencji odniósł Christow następny wielki triumf jako król Filip w Don Carlosie Verdiego. W tej roli występował na wielu scenach, również wziął udział w dwukrotnym nagraniu opery dla HMV. Właśnie do roli Filipa został zaproszony do Met w sezonie 1950-51, jednak na przeszkodzie stanęły trudności w uzyskaniu wizy, co dziś trudno sobie wyobrazić. Debiut amerykański odbył się dopiero w 1956 roku na scenie w San Francisco, gdzie bułgarski artysta wystąpił w roli cara Borysa.
Repertuar operowy Borysa Christowa był bardzo bogaty, co umożliwiły walory jego głosu pozwalające na odtwarzanie ról przeznaczonych zarówno dla basso profondo jak i basso cantante. Artysta uczestniczył w nagraniach oper rosyjskich – Kończak i Halicki w Kniaziu Igorze (pod batutą Jerzego Semkowa), partia tytułowa w Iwanie Susaninie, Dosifiej w Chowańszczyźnie, Wiking w Sadko, Gremin w Eugeniuszu Onieginie. Odtwarzał na scenie i nagrywał wiele ról w operach włoskich – Rossiniego, Pucciniego, Belliniego i przede wszystkim Verdiego. Wielki entuzjazm słuchaczy budziły występy Christowa ze wspaniałym barytonem Tito Gobbim, którego był szwagrem. W roku 1958 obydwaj artyści brali udział w galowym przedstawieniu Don Carlosa na scenie Covent Garden, była to setna rocznica otwarcia siedziby opery.
W notach biograficznych podkreślano, że w głosie Christowa „słychać zarówno słowiańskość jak i włoską szkołę”, a wspaniałej sztuce wokalnej śpiewaka towarzyszyło znakomite aktorstwo. Na scenie był wielkim indywidualistą. Szczególne było wykonanie przez śpiewaka obydwu partii Mefistofelesa, w Fauście był ironiczny i elegancki, w operze Boito – despotyczny i grubiański.
Artysta nie zapomniał również o muzyce, którą uprawiał we wczesnej młodości, nagrywając bułgarskie i rosyjskie pieśni cerkiewne, a także rosyjskie pieśni ludowe.
Borys Christow zmarł w Rzymie w czerwcu 1993 roku w wieku 79 lat. Dzięki nagraniom na płytach analogowych Bałkantonu i kompaktowych EMI Classics dziś możemy zachwycać się wspaniałą sztuką wokalną wielkiego bułgarskiego Borysa.
Barbara Pardo