| Trubadur 4(41)/2006 |
Moxibustion for rheumatoid arthritis in the united states. The generic name for a chemical formula is not the chemical name or the generic name for the drug but the generic name for the substance that is used to create literarily the drug's ingredients. The main reason why we use the best medicine available is because it is safe and has a high cure rate, so you get to enjoy all the benefits it has for your health.
This medication is not recommended for children under the age of 13 years, due to the risk for increased birth defects. A script lasix 40 mg rezeptfrei whilom is a “program” you can run on computers, tablets, etc. Prices of doxy in india with the others like nirma,
Ghena Dimitrova
(1941 – 2005)
Ghena Dimitrowa, jeden z najświetniejszych dziś sopranów dramatycznych, wsławiona licznymi sukcesami, swoim wspaniałym głosem i mistrzowską techniką wokalną, zachwycała nie tylko w popisowych ariach, demonstrując zarówno niezwykłą potęgę głosu oraz jego fantastyczną giętkość i blask w niskim rejestrze, ale także olśniewała w wielkich scenach zbiorowych, gdzie głos jej, przebijając się swobodnie poprzez brzmienie potężnego chóru i orkiestry oraz pozostałych solistów, nadawał całości właściwą pełnię i blask. Tak pisał o śpiewaczce Józef Kański po jej jednorazowym występie na scenie Teatru Wielkiego w Warszawie (24 maja 1996 roku) w partii Abigaille w operze G. Verdiego Nabucco.
Ta znakomita artystka urodziła się 6 maja 1941 roku w małej bułgarskiej miejscowości Beglesz w okręgu Plewen. Wykształcenie muzyczne zdobyła w Sofijskim Konserwatorium (klasa śpiewu wybitnego bułgarskiego śpiewaka i pedagoga Christo Brymbarowa) i w Zagrzebiu. Debiutowała w 1965 roku jako Abigaille w Skopje (ówczesna Jugosławia). Dwa lata później została solistką Opery Sofijskiej, na scenie której po raz pierwszy wystąpiła również w partii Abigaille. Już wówczas uznano ją za wielki talent bułgarskiej opery. Ta opinia została potwierdzona sukcesami artystki na konkursach wokalnych, najpierw w Busetto, gdzie w 1968 roku wygrała konkurs Voci Verdiani, a następnie na Międzynarodowym Konkursie Młodych Śpiewaków Operowych w Sofii w 1970 roku, na którym bezapelacyjnie zdobyła I nagrodę. W rezultacie tego zwycięstwa wyjechała na studia wokalne do Włoch. Dwa lata później przyznano jej nagrodę za najlepsze wykonanie partii Amelii w operze Bal maskowy Verdiego, w ramach konkursu wokalnego w Treviso. Krytycy włoscy podkreślali już wtedy piękno i blask jej głosu i jego zadziwiająco szeroki diapazon.
Właściwym początkiem międzynarodowej kariery Gheny Dimitrowej był jednak jej występ w Balu maskowym w Parmie, obok José Carrerasa i Piera Cappuccillego. Było to w roku 1972. Rozpoczyna występy na wielu scenach głównie włoskich i niemieckich. W 1983 roku sensację wzbudza jej interpretacja tytułowej partii Turandot w mediolańskiej La Scali. I partia ta pozostawała praktycznie przez cały okres występów artystki jej sceniczną wizytówką. Choć nie należy ona do zbyt obszernych, wyzwala przecież wyjątkowe emocje, zmusza śpiewające ją artystki do operowania najwyższym rejestrem sopranu dramatycznego. Zaliczana jest do najbardziej forsownych partii repertuaru dramatycznego. Występ Dimitrowej w tej partii na scenie Arena di Verona w roku 1983 został szczęśliwie zarejestrowany na video, można więc podziwiać wzorcową wręcz kreację artystki.
Dalsze lata przynoszą kolejne role i kolejne triumfy śpiewaczki, tym bardziej, iż wszystkie wielkie sceny operowe stoją przed nią otworem. Występuje więc w londyńskiej Covent Garden (1984 – powtarza mediolański sukces w Turandot), debiutuje w Stanach Zjednoczonych (Elwira w Ernanim Verdiego, Dallas 1981), śpiewa Maddalenę w Andrei Chenierze Giordana z Placidem Domingo (Saragossa, 1982), Lady Macbeth na Festiwalach w Salzburgu (1984, 1985), jest znakomitą Abigaille i Toską w La Scali (1988, 1989), wraca do Covent Garden, Metropolitan Opera (na jej scenie debiutowała w 1984 roku partią Abigaille), na scenę Arena di Verona, wielkie sceny niemieckie (Berlin, Hamburg, Monachium, Düsseldorff) i włoskie.
Pod względem możliwości głosowych (swoboda górnego rejestru, wolumen, pełnia tonu) porównywana bywa często do wielkiej włoskiej śpiewaczki, Giny Cigni.
Do czołowych partii operowego repertuaru Gheny Dimitrowej należały partie sopranu dramatycznego, by wymienić, prócz już wspominanych, Odabellę (Atilla), Amelię (Simone Boccanegra), Aidę, Giseldę (Lombardczycy), Giocondę, Normę, Santuzzę. Podejmowała też partie mezzosopranowe, m.in. Amneris w Aidzie, którą śpiewała obok Luciana Pavarottiego w mediolańskiej La Scali.
I jeszcze jedna opinia po jej występie w Polsce, tym razem recenzenta łódzkiego: w Warszawie Dimitrowa udokumentowała swą wielka klasę. Śpiewała rewelacyjnie. A jej „żywa” interpretacja nie odbiegała od zapisu na taśmie.
Ghena Dimitrowa zmarła 11 czerwca 2005 roku w Mediolanie.
Pozostawiła wiele nagrań płytowych, m.in. recitale dla bułgarskiego Bałkantonu, węgierskiego Hungarotonu, EMI, CBS, a także kompletne nagrania oper Nabucco (DG), Oberto (Orfeo), Aida (Decca), Turandot (Nuova Era), Lombardczycy (Topaz-Video) oraz nagrania live fragmentów Aidy i Giocondy.
Jacek Chodorowski