| Trubadur 3(28)/2003 |
Lidia Skowron – Artystka wszechstronna
Wspomnienie w rocznicę śmierci
21 lipca 2002 roku zmarła w Łodzi w wieku 80 lat Lidia Skowron-Wesołowska. Śpiewaczka wybitna i niesłusznie zapomniana. Przecież jej kreacje wokalno-aktorskie, tworzone zarówno na scenie operowej, jak i na estradzie koncertowej, zawsze stały na bardzo wysokim poziomie artystycznym. Była znakomitą interpretatorką repertuaru operowego, oratoryjnego i pieśniarskiego: Piękny i silny sopran liryczny Lidii Skowron wyznaczał już od pierwszej pieśni wysoki poziom muzyczny spektaklu. Każde wejście śpiewaczki na scenę dodawało widowisku splendoru i dźwięczności. Świetną interpretację wokalną podbudowywało dyskretne, ale dojrzałe aktorstwo… – pisał jeszcze w 1985 roku łódzki recenzent (Odgłosy nr 9/2.03.1985r.).
Artystka urodziła się w gruzińskim Batumi. W 1923 roku wraz z rodzicami znalazła się w Busku-Zdroju i tu ukończyła gimnazjum ogólnokształcące. Śpiewu uczyła się w Łodzi u prof. G. Orłowa i S. Donat-Stałowskiego, a także w Bydgoszczy u prof. F. Krysiewiczowej. Jej pedagogiem był też przez jakiś czas słynny polski baryton Wacław Brzeziński. Występy publiczne rozpoczęła udziałem w koncercie Bydgoskiej Orkiestry Radiowej pod dyrekcją Arnolda Rezlera, 1 lipca 1945 roku, z okazji uruchomienia rozgłośni Polskiego Radia w Bydgoszczy. W latach 1952 – 1955 była etatową solistką Państwowej Filharmonii Krakowskiej, kierowanej wówczas przez Bohdana Wodiczkę. Był to, jak sama wspominała, wyjątkowo przyjemny okres jej działalności artystycznej: intensywne występy, budowanie repertuaru (miała w sumie ok. 50 partii operowych i oratoryjnych oraz ponad 800 pieśni kompozytorów polskich i zagranicznych). W tych latach została też laureatką Ogólnopolskiego Konkursu Śpiewaczego w Warszawie (1951) oraz nagrody Ministra Kultury i Sztuki na Festiwalu Muzyki Polskiej (1955). Częsta wówczas współpraca z Bydgoską Orkiestrą Radiową i pasja do opery spowodowały, że w lutym 1956 roku została solistką jeszcze studia Operowego w Bydgoszczy. Na tej scenie zadebiutowała 21.09.1956 jako Zuzia w Verbum nobile Moniuszki. W bydgoskim teatrze operowym pracowała do sierpnia 1962 roku. Ówcześni krytycy muzyczni nie skąpili jej słów uznania: jej wysoce muzykalna i inteligentna interpretacja ma jeszcze korzystny atut: przepiękny materiał głosowy (Ruch Muzyczny, marzec 1958). Wystąpiła wtedy m. in. w następujących operach: Straszny dwór, Hrabina i Halka St. Moniuszki (Hanna i role tytułowe), Opowieści Hoffmanna Offenbacha (Antonia), Faust Gounoda (Małgorzata) – partię Małgorzaty z wielkim sukcesem wykonywała też na scenie Praskiej Opery Narodowej – Madama Butterfly (tytułowa) i Ciekawe niewiasty Wolfa-Ferrariego (Rozalia). W bydgoskim okresie występów artystki krytycy szczególną uwagę zwracali na przemyślaną i precyzyjną interpretację postaci, muzykalność, wyczucie frazy i doskonałe prowadzenie głosu.
W 1962 roku artystka przenosi się do Łodzi i tu w Teatrze Wielkim kontynuuje działalność operową. Wzbogaca i urozmaica repertuar: Amelia w Balu maskowym, Nedda w Pajacach, Donna Anna w Don Giovannim, Manon w operze Masseneta, Bronka w Janku Żeleńskiego, Jarosławna w Kniaziu Igorze Borodina, Zuzanna w Tajemnicy Zuzanny Wolfa-Ferrariego, Bogna w Legendzie Bałtyku Nowowiejskiego. 17 stycznia 1967 roku kreuje rolę Halki w uroczystej premierze otwierającej nowy gmach łódzkiego Teatru Wielkiego. Po tym spektaklu Józef Kański napisał: …obdarzona raczej lekkim, lirycznym głosem, potrafiła za to władać tym głosem z wybitną maestrią, a przy tym jest artystką o wysokiej kulturze i muzykalności – toteż czystość intonacji, szlachetność frazowania, giętkość głosu we wszystkich, bynajmniej nie tak rzadko w partii Halki rozsianych ozdobnikach i pasażach, sprawiała prawdziwą satysfakcję (Ruch Muzyczny, nr 5/1967). W Teatrze Wielkim w Łodzi Lidia Skowron pozostawała przez 17 lat, do 1978 roku.
W 1976 roku artystka rozpoczęła działalność pedagogiczną w łódzkiej Akademii Muzycznej, trwającą zaledwie dwa lata. Jej uczennicą jest znana dziś mezzosopranistka Jolanta Bibel.
Osiągnięcia artystyczne Lidii Skowron zostały uwieńczone przyznaniem śpiewaczce wielu państwowych, lokalnych i branżowych odznaczeń i wyróżnień (m. in. Złoty Krzyż Zasługi, Honorowa Odznaka m. Łodzi, Odznaka Zasłużonego Działacza Kultury).
Małżonek artystki, Franciszek Wesołowski, to pedagog, profesor i przez pewien czasu rektor Łódzkiej Akademii Muzycznej.
W okresie stałych występów bydgoskich, zwłaszcza z Orkiestrą Polskiego Radia, a potem łódzkich, dokonała wielu nagrań radiowych. Może więc kompetentne instytucje fonograficzne zechcą zainteresować się tymi zasobami i przypomną szerokiej publiczności wielką sztukę wokalną i interpretacyjną Lidii Skowron.
Jacek Chodorowski