| Trubadur 3-4(32-33)/2004 |
Wystawa malarstwa Jadwigi Jarosiewicz
Twierdzenie, że opera jest połączeniem wszystkich sztuk jest stare jak sam gatunek operowy. Sztuki plastyczne reprezentuje w operze scenografia, a scenografowie są często równoprawnymi twórcami ostatecznej wizji spektaklu, wraz z kierownikiem muzycznym i reżyserem. W październiku w praskiej galerii „Cafee”, można było oglądać wystawę malarstwa znanej scenografki i autorki kostiumów Jadwigi Jarosiewicz. Nastrojowe obrazy, malowane śmiałymi pociągnięciami pędzla, rozedrgane i pełne soczystych barw, przyciągają wzrok i nasuwają skojarzenia ze scenograficzną twórczością Jadwigi Jarosiewicz. Można tu znaleźć wspaniałe bukiety kwiatów: niezapominajki, żonkile, maki, słoneczniki, polne kwiaty. Są też portrety, często związane z porą roku – Odchodzi lato, Lato Natashy (portret Natalii Makarowej?), a także portrety, np. Stefana Kępińskiego, kierownika pracowni krawieckiej męskiej warszawskiego Teatru Wielkiego. Niektóre z obrazów przywodzą na myśl ostatnią premierę baletową Teatru Wielkiego, Bajaderę, do której piękne kostiumy przygotowała właśnie Jadwiga Jarosiewicz. Z obrazów utrzymanych w ciepłej, wschodniej tonacji spogląda na widza Dziewczyna w sari i Hinduski książę.
Jadwiga Jarosiewicz ma w swym dorobku ponad 50 realizacji teatralnych. Projektowała dla Teatru Wielkiego w Warszawie, a także dla scen operowych Bydgoszczy, Bytomia, Krakowa, Łodzi, Poznania i Wrocławia. Kilkakrotnie pracowała z Marią Fołtyn, realizując z nią opery Stanisława Moniuszki: Parię w Teatrze Wielkim w Warszawie (1980), w Łodzi (1992) oraz w Gran Teatro de la Habana (Kuba, 1991), Straszny dwór w Operze Krakowskiej (1989) i Halkę w Kansai Opera w Osace (Japonia, 1995) oraz w Teatrze Wielkim w Warszawie (1995). W maju 2004 r. przygotowała w Operze Narodowej scenografię do baletu Bajadera Ludwiga Minkusa w choreografii Natalii Makarowej.
KKG, KW