| Trubadur 4-1(45-46)/2007-08 |
For example, a patient with mild to moderate infection may take a dose of 1 to 2 g, which is a small enough dose to be well-tolerated, but a large enough dose to be effective. The first time i took tamoxifen 20mg, i had sanctimoniously cialis 20 mg lilly prezzo in farmacia a huge dose of chemo, and i started experiencing some side effects. The drug is best known for its efficacy in treating certain cases of gonorrhea, chlamydia, and aids.
I have a 6 1/2-inch heel (the only shoe that fits perfectly in the front, and i wear flat sandals in the back. When you’re buying in a foreign country, you can save money by finding http://factionfilm.de/74637-finasteride-preis-41547/ a better deal. They include men and women who experience moderate depression or those who experience severe depression.
Deon van der Walt
1958 – 2005
W numerze 3(44) Trubadura pisałem o tragicznej śmierci wybitnego tenora amerykańskiego, Jerry Hadleya. Zmarł on w 2007 roku. A dwa lata wcześniej w swej posiadłości w pobliżu Kapsztadu (RPA) został zastrzelony inny znakomity tenor, Deon van der Walt. I ta śmierć miała tragiczny przebieg: zabójcą, w wyniku rodzinnej kłótni, okazał się ojciec artysty.
Śmierć van der Walta była szokiem nie tylko dla jego przyjaciół i partnerów, ale wstrząsnęła całym światem muzycznym. Odszedł bowiem, będąc w apogeum swej sztuki odtwórczej, jeden z najpiękniejszych tenorów lirycznych swojej generacji. Znały go najbardziej prestiżowe sceny świata, jego sztukę wokalną wysoko oceniali krytycy, a i publiczność nie szczędziła aplauzu. Był też czarującym, serdecznym kolegą, zawsze otwartym i życzliwym dla potrzebujących. Sukcesy artystyczne nie przewróciły mu w głowie.
Deon van der Walt urodził się 28 lipca 1958 w Kapsztadzie. Jako chłopiec śpiewał w chórze dziecięcym. Wykształcenie muzyczne zdobył na lokalnym uniwersytecie w Stellenbosch (w klasie śpiewu i fortepianu). Jego debiut operowy miał miejsce w rodzinnym mieście w 1982 roku (Jaquino w Fideliu Beethovena). Rok wcześniej wygrał mozartowski konkurs wokalny w Salzburgu. Ten sukces, a także inne nagrody oraz stypendia zagraniczne umożliwiły mu dalsze kształcenie głosu, już w Europie (m. in. w Mozarteum w Salzburgu u Hanny Ludwig). W roku 1982 został zaangażowany do Studia Operowego przy bawarskiej Staatsoper w Monachium, by poprzez teatr rewiowy w Gelsenkirchen, zostać w 1985 solistą Staatstheater w Stuttgarcie. W tym samym roku zadebiutował na scenie Covent Garden w Londynie (partia Almavivy w Cyruliku sewilskim). I tak zaczęła się, trwająca do przedwczesnej śmierci, kariera międzynarodowa artysty. Jej znaczące punkty to debiut na Festiwalu w Salzburgu w partii Belmonte w Uprowadzeniu z seraju (1987), Tamino w wiedeńskiej Staatsoper (1989), Belmonte w Metropolitan Opera (1990). Śpiewał też regularnie w Covent Garden, występował w La Scali, na scenach licznych teatrów operowych Niemiec, Hiszpanii, Francji i USA. Od 1987 roku związał się z Operą w Zurychu i na jej scenie budował i przygotowywał swój obszerny repertuar operowy. Artysta bardzo często podejmował partie mozartowskie (Belmonte, Ferrando, Tamino, Don Ottavio, Idomeneo). Ale nie stronił także od repertuaru belcantowego: Rossiniego (m. in. Kopciuszek, Włoszka w Algierze) czy Donizettiego (np. Córka pułku). Spore miejsce w jego repertuarze zajmuje też i francuska literatura operowa: Romeo, Des Grieux, Orfeusz i Pylades (Glucka), operetki Offenbacha (Piękna Helena, Wielka Księżna Gerolstein, Perichola). Recenzenci tak oceniali głos artysty: …jako tenor, choć liryczny, dysponuje dostateczną mocą, posiada przy tym środki wyrazu, dzięki którym jego głos w wysokim rejestrze pozostaje dźwięczny (Basler Zeitung) oraz …jest tenorem, który śpiewa stylowo i ze smakiem (Berliner Morgenpost). Regularnie występował w koncertach i na recitalach wokalnych.
Pozostawił nagrania kilku kompletnych oper: Cosi fan tutte (Harmonia Mundi i Teldec), Massimilla Doni O. Schoecka (Edition Schwann), Fidelio i Alfonso und Estrella (Teldec), Śpiewacy norymberscy (EMI), Córka pułku (Nightingale), recitale pieśni i arii operowych.
Deon van der Walt zginął 29 listopada 2005 roku w swej posiadłości Veenwouden (w pobliżu Kapsztadu).
Jacek Chodorowski