| Trubadur 3,4(48,49)/2008 |
I recommend that they give the oil a try and then, if they don't like it, they can try another brand. Hydroxychloroquine can cause problems if you take it without consulting with your doctor first to find out if it lamisil günstig kaufen is safe for you to take. I am on this for 8 days now and its amazing i feel alot better but its still taking longer for me to go to sleep and wake up than it did...
Lisinopril 80 mg and 100 mg for the treatment of mild to moderate hypertension. Otherwise, skip the dose and paxlovid price in germany Kazan continue with your regular dosing schedule. Homeopathy is the only way to get rid of the flu, it is the only cure.
Halina Słoniowska (1930-1991)
Halina Słoniowska należała niewątpliwie do wybitnych śpiewaczek polskich drugiej połowy XX wieku. Wychowanka znakomitej Franciszki Platówny, przez całe swoje artystyczne życie była praktycznie związana z Operą Wrocławską. Na jej scenie sensacyjnie zadebiutowała w styczniu 1957 roku (jako tytułowa Aida) i na tej scenie wystąpiła po raz ostatni w 1988 roku jako Cześnikowa w Strasznym dworze.
Autorka książki odsłania kulisy angażu artystki do Opery Wrocławskiej, jej pierwsze sukcesy sceniczne i konkursowe oraz już wtedy częste występy gościnne. Cały przebieg kariery artystycznej Haliny Słoniowskiej jest szczegółowo udokumentowany cytatami licznych recenzji i opinii zarówno wrocławskiej, polskiej regionalnej i zagranicznej prasy, jak i osób ze środowiska muzycznego. Śpiewaczka szczególnie upamiętniła się jako Halka, wystąpiła w kilku inscenizacjach tej opery, śpiewała ją wielokrotnie gościnnie na różnych krajowych i zagranicznych scenach, utrwaliła (we fragmentach) w zapisie fonograficznym. Była najlepszą bodajże w tym okresie (lata 60-te) Halką w Polsce.
Autorka monografii koncentruje się głównie na przybliżeniu i omówieniu odtwarzanych przez śpiewaczkę postaci scenicznych. Swe wywody uzupełnia wykazem ról Słoniowskiej (z datami premier lub występów artystki), a także wykazem nagród artystycznych i odznaczeń, jakie stały się udziałem śpiewaczki.
Monografię kończy krótki esej autorki, zatytułowany Sztuka wokalna i aktorska Haliny Słoniowskiej. Zawiera on wyjątkowo interesujące rozważania o technice śpiewu artystki i jej sztuce interpretacyjnej.
W stosunkowo ubogiej literaturze dokumentującej życie, działalność i sylwetki polskich wokalistów, monografia ta stanowi cenną pozycję. Warto przypomnieć, iż ta sama autorka, w tym samym Wydawnictwie, opublikowała w 2001 roku monografię innej śpiewaczki wrocławskiej, Haliny Halskiej (1919-1966).
Izabella Jeżowska: Halina Słoniowska (1930-1991), wyd.: Polskie Stowarzyszenie Pedagogów Śpiewu, Wrocław 2008, str .72
Jacek Chodorowski