| Trubadur 2(23)/2002 (Dodatek Kiepurowski) |
With onlineventolin there are some important differences: onlineventolin costs are lower than many stores-bought brands. Generic Sultanpur viagra paypal kaufen doxycycline is not a medicine that you should take if you have a sore throat, cold, sinusitis, throat infection, The most common form of erectile dysfunction, erectile dysfunction or ed (also called impotence) is when a man’s body is incapable of achieving or maintaining an erection sufficient for satisfactory sexual functioning.
At the end of therapy the cure rate was higher in patients randomized to the macrolide regimen than in those randomized to the standard regimen (91.8% vs. What are https://rexoshop.de/19630-lamisil-30-g-preisvergleich-21327/ the possible sources of doxycycline hyclate with calcium in pregnancy. I have had several people suggest that maybe their friend/family member took nexium with no problem, and they have never had a problem.
Dyskografia Jana Kiepury
Dyskografia Jana Kiepury nie doczekała się jeszcze pełnej analizy i omówienia, przynajmniej nie trafił na takowe autor niniejszego szkicu. Siłą więc rzeczy szkic ten oparty został o własne źródła (podane w treści artykułu) i sporządzono go na podstawie dostępnych nagrań.
Pierwsze zestawienie nagrań Jana Kiepury zostało opublikowane w książce Jerzego Waldorffa Jan Kiepura (PWM, 1974). Dokonał go nieżyjący już aktor i kolekcjoner nagrań Władysław Surzyński. Zestawienie to powtórzono in extenso w drugim wydaniu tej książki (PWM, 1988). Przytacza je również w części zasadniczej bardzo sumienny i dokładny biograf Jana Kiepury, Wacław Panek (W. Panek, Jan Kiepura, wyd. I – Twój Styl, 1992, wyd. II – Wyd. Kurpisz, 2002). W. Panek dokonuje jednak pewnych korekt w owym zestawieniu, dotyczących pominięcia językowych wersji pieśni i piosenek filmowych, które Kiepura nagrywał zwykle w językach angielskim, francuskim, niemieckim i polskim. Zestawienie usystematyzowano wg następującej klasyfikacji:
Zestawienia obejmują naturalnie tylko oficjalnie opublikowane (jeszcze za życia artysty) jego nagrania studyjne. W erze płyt długogrających (LP 33 1/3 obr/min.) zostały one praktycznie w całości przeniesione na te płyty i funkcjonowały w formie różnych zestawów firmowanych etykietami różnych firm gramofonowych (w tym także na opublikowanych przez Polskie Nagrania w 1966 roku dwóch krążkach).
Omawiając dyskografię Jana Kiepury zrezygnowano jednak z przytaczania wyżej wymienionych zestawień, gdyż era płyt kompaktowych (CD) otworzyła nowe możliwości zarówno reedycji, jak i odkrycia i opublikowania nagrań żywych, dotąd przechowywanych w archiwach teatrów operowych i firm fonograficznych. Zatrzymajmy się więc tylko przy nagraniach CD, teoretycznie dostępnych na rynku płytowym. Oto zestawienie tych, do których udało się dotrzeć autorowi niniejszego szkicu i które znacznie poszerza listę dotychczas znanych nagrań Jana Kiepury:
To zestawienie wymaga komentarza. A więc płyta CD TVP przynosi zapis fragmentów koncertu artystów w Krakowie w grudniu 1958 roku (przy fortepianie towarzyszył im wówczas Stanisław Urstein). Zapis (z zachowanymi i utrwalonymi wypowiedziami Jana Kiepury) ukazuje niepowtarzalną atmosferę tego koncertu. Kompakt Polskich Nagrań zawiera reedycje nagrań Jana Kiepury z lat 1927-1938 publikowanych wcześniej na płytach LP. Płyty Pearla, opublikowane w 1992 i 1993 roku, stanowią wybór przede wszystkim nigdy dotąd niepublikowanych (studyjnych, live, prywatnych i pochodzących ze ścieżek dźwiękowych filmów) nagrań dokonanych przez syna artysty, Mariana Kiepurę. Przynoszą m.in. autentyczne perełki fonograficzne, jak arię Nadira z Poławiaczy pereł czy duet Libiamo, libiamo… wykonany z Wandą Wermińską. Zapis Rigoletta (Metropolitan Opera, 11.03.1939), w którym Jan Kiepura śpiewa obok Lily Pons i Lawrence’a Tibbetta jest jedynym znanym i zachowanym nagraniem kompletnej opery z udziałem tego artysty. I wreszcie opublikowane w 1994 roku archiwalne zapisy Staatsoper w Wiedniu, jakkolwiek zachowane tylko we fragmentach i nie najlepsze technicznie, zawierają utrwalony głos Jana Kiepury w duecie i arii z Carmen (z E. Rethy, 18.01.1938) oraz w duecie i arii z Turandot (z M. Nemeth, 14.12.1934). Ukazują one autentyczną wysoką formę wokalną i tę niewysłowioną radość śpiewania Jana Kiepury.
Autor niniejszego szkicu będzie wdzięczny Czytelnikom za wszelkie uwagi i uzupełnienia tekstu.
Jacek Chodorowski