| Trubadur 3(24)/2002 |
Today tinidazole is available in oral tablets and is prescribed orally to deal with a variety of fungal infections, such as cand. Generic medicines cost a fraction of the price of the brand medicines that contain the same active ingredient as http://omkarayurved.com/27198-pro-e-contro-effetti-del-ciarlis-o-viagra-83740/ their cheaper competitors. Tadacip 40mg tablets tadacip 40mg tablets tadacip 40mg tablets.
We offer the fastest and easiest way of ordering steroids. Canadian pharmacy clomid online canada can be purchased at this pharmacy from Jumri Tilaiyā this online pharmacy. Find the best deals with coupons on top-rated medications like celebrex® and other high-quality home medicines.
Bernard Ładysz – osiemdziesięciolecie urodzin
W Teatrze Wielkim-Operze Narodowej 23 czerwca 2002 roku odbył się uroczysty spektakl Strasznego dworu Stanisława Moniuszki z okazji 80. urodzin i ze specjalnym udziałem Bernarda Ładysza. Publiczność dopisała – sala była wypełniona po brzegi.
Przy słynnej arii Ten zegar stary zabrzmiały głośne oklaski publiczności – zaśpiewał ją sam dostojny Jubilat – Bernard Ładysz. Gdy zakończył wykonywać arię Skołuby publiczność podziękowała mu owacją na stojąco. Spektakl operowy został na chwilę przerwany. Na scenie pojawił się dyrektor Opery Narodowej – Waldemar Dąbrowski, który krótko podziękował Jubilatowi za wieloletnią pracę w tym teatrze i zaprosił wszystkich na główną część uroczystości urodzinowych po zakończeniu spektaklu operowego. Na chwilę zabrał głos sam Bernard Ładysz, który podziękował za pamięć o nim. W tonie żartobliwym wspomniał, jak wiele lat występował na deskach tego teatru. Nawiązując do wspólnych występów z Marią Callas, z goryczą zwrócił uwagę, jak różne warunki mieli w tamtych czasach śpiewacy operowi w Polsce i w krajach kapitalistycznych.
Potem spektakl był kontynuowany bez udziału Bernarda Ładysza.
Po zakończeniu spektaklu rozpoczęła się część oficjalna, dyrektor Teatru Wielkiego-Opery Narodowej Waldemar Dąbrowski odczytał list z życzeniami dla Jubilata od premiera Leszka Millera. Poinformował również, że Bernard Ładysz został laureatem dorocznej nagrody ministra kultury w dziedzinie muzyki. Potem przedstawiciele Rządu RP i władz miasta Warszawy odczytali listy z życzeniami od ministra kultury, ministra obrony i prezydenta Warszawy. Przedstawiciel Wojska Polskiego wręczył Jubilatowi szablę.
Zgromadzona w teatrze publiczność miała okazję złożyć życzenia Jubilatowi śpiewając przy akompaniamencie orkiestry kilka razy Sto lat.
Do życzeń urodzinowych składanych Bernadowi Ładyszowi przyłącza się również Ogólnopolski Klub Miłośników Opery „Trubadur.
Bernard Ładysz urodził się 24.07.1922 r. w Wilnie. Tam jako kilkunastoletni chłopiec rozpoczął naukę śpiewu. Właściwe studia wokalne podjął w Szkole Muzycznej im. Fryderyka Chopina pod kierunkiem profesora Wacława Filipowicza. Karierę artystyczną rozpoczął w 1946 roku w Reprezentacyjnym Zespole Domu Wojska Polskiego. Od 1950 roku pracował w Operze Warszawskiej.
Ogromne znaczenie dla kariery Bernarda Ładysza miało zdobycie pierwszej nagrody na konkursie śpiewaczym w Vercelli w 1956 roku – zyskał międzynarodową sławę. Zgodnie z regulaminem tego konkursu laureat mógł zadebiutować w mediolańskiej La Scali. Bernard Ładysz nie zdecydował się jednak na ten krok – zaangażował się natomiast do występów w Teatro Massimo w Palermo. W 1957 roku występował tam wspólnie z artystami tej miary, co Victoria de los Angeles, Antonietta Stella, Anita Cerquetti, Franco Corelli, Giuseppe Taddei w Cyruliku sewilskim, Nieszporach sycylijskich i w Don Carlosie. Wziął również udział z włoskim zespołem śpiewaków, pod firmą La Scali, w turnée po Szwajcarii, Austrii i RFN.
W 1959 roku słynny kapelmistrz Tullio Serafin, który realizował w Londynie nagranie Łucji z Lammermooru dla firmy Columbia, powierzył polskiemu artyście w tym nagraniu partię. Nagranie to powstało przy udziale światowej sławy artystów – Marii Callas, Piera Cappuccillego, Ferruccia Tagliaviniego. Następnie firma Columbia zaprosiła Ładysza do nagrania całej płyty z ariami operowymi Verdiego i kompozytorów rosyjskich.
W 1960 roku Bernard Ładysz odniósł sukces na scenie Opery Warszawskiej, śpiewając tytułową rolę w Borysie Godunowie. Kolejnym wielkim osiągnięciem artysty na tej scenie było śpiewanie obu partii basowych – Filipa i Wielkiego Inkwizytora w Don Carlosie.
Przez przeszło 25 lat Bernard Ładysz był czołowym basem Opery Warszawskiej, a następnie odbudowanego Teatru Wielkiego, biorąc udział w wielu spektaklach operowych wystawianych na tych scenach. Ale jego kreacje wokalne nie ograniczały się tylko do tych występów. Brał on również udział w nagraniach oper dla Polskiego Radia, występował na festiwalach muzyki współczesnej „Warszawska Jesień”, brał udział w światowych prawykonaniach utworów współczesnych kompozytorów.
Bernard Ładysz dzięki swemu wspaniałemu głosowi basowemu o bardzo rozległej skali oraz wielkiemu talentowi scenicznemu odnosił sukcesy nie tylko w Polsce, ale również za granicą, szczególnie we Włoszech, Niemczech, Związku Radzieckim, na Węgrzech. Występował praktycznie na całym świecie, śpiewając w przedstawieniach operowych obok największych śpiewaków świata, będąc ich równorzędnym partnerem. Zdobył wiele nagród i odznaczeń, zaczynając od I nagrody Ogólnopolskiego Konkursu Wokalnego w Warszawie w 1947 roku. Jego praca artystyczna jest nadal doceniana – w 2000 roku otrzymał Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, a w 2002 roku – nagrodę Ministra Kultury.
Joanna Długosz