| Trubadur 4(29)/2003 (Dodatek baletowy) |
Lyme is caused by a bacteria called borrelia burgdorferi. The following day we went back to https://blackandwhite.life/87296-vardenafil-günstig-kaufen-88473/ the airport where my plane departed for new york. The number of new cases of cancer is on the rise, and most of these cases have a curable form of the disease.
You are going to love the way it looks and feels on your skin. We always try to help you https://gevicar.es/21086-cialis-2-5-mg-on-line-italia-19404/ find the best deal at the lowest price. These drugs cost in many cases may be more expensive in retail stores compared to the price at the pharmacy.
Ostatnie spektakle Łukasza Gruziela
W grudniu w spektaklach Romea i Julii, Strasznego dworu oraz Dziadka do orzechów na scenie Teatru Wielkiego – Opery Narodowej po raz ostatni mogliśmy oglądać pierwszego solistę stołecznego baletu Łukasza Gruziela. Tym samym artysta pożegnał się ze sceną po 29 latach wspaniałej kariery obfitującej w znakomite kreacje i poklask publiczności.
Największe sukcesy przynosiły Łukaszowi Gruzielowi role demi-klasyczne i charakterystyczne o dużym ładunku ekspresji. Kto nie widział TEGO Rotbarta, Hilariona w Giselle, czy Espady w Don Kichocie, ten nie ma pojęcia, jak z mniej eksponowanej postaci można zrobić największy atut przedstawienia. W ciągu swojej kariery artysta wystąpił w ponad sześćdziesięciu tytułach, zarówno baletów klasycznych, jak i współczesnych. Warto wymienić role Księcia i Drosselmeyera w Dziadku do orzechów (Książę i Romeo gościnnie w Musiktheater Europea w Görlitz), Alaina, Colasa i Wdowy Simone w Córce źle strzeżonej, Jamesa i Gurna w La Sylphide, Basilia w Don Kichocie i Franza w Coppelii, partie solowe w After Eden Johna Butlera, Twilight Hansa van Manena, Lalkach Alberto Mendeza oraz balecie Miłość i ból i świat i marzenie Johna Neumeiera.
Długo jeszcze można by wymieniać niepowtarzalne, pełne tanecznej i aktorskiej ekspresji kreacje Łukasza Gruziela, jak choćby Nieznajomy w Muzach Chopina, Pan S w Grach i Parembo w La Gitanie odtworzonej z pietyzmem przez Pierre’a Lacote’a czy. Zła Wróżka Carabosse w Śpiącej królewnie. W Greku Zorbie Lorki Massine’a kreował z wielkim powodzeniem trzy partie solowe: Yorgosa, Johna i Zorby. Jako Tybald wystąpił we wszystkich dotychczasowych 68 spektaklach Romea i Julii w choreografii Emila Wesołowskiego.
28 grudnia ub. roku podczas ostatnich występów scenicznych Łukasza Gruziela grupa warszawskich miłośników baletu postanowiła w specjalny sposób uhonorować swego ulubionego artystę i podziękować mu za wszystkie artystyczne wzruszenia i przeżycia. Po przedpołudniowym spektaklu Dziadka do orzechów były kwiaty, chwila miłej i chyba dla obu stron wzruszającej rozmowy oraz pamiątkowe zdjęcia. Sam spektakl był równie wzruszający, bowiem w jednej ze scen artysta tańczący partię Drosselmeyera występuje razem z uczennicami Warszawskiej Szkoły Baletowej. Łukasz Gruziel od niespełna dwóch lat jest dyrektorem artystycznym szkoły. Wieczorem kilkoro z nas wróciło do Teatru Wielkiego, by jeszcze raz zobaczyć, z jakim mistrzostwem Łukasz Gruziel tańczy mazura w Strasznym dworze. I tym razem artysta nie zawiódł naszych oczekiwań – tylko ON tak mazura wodzi. Dziękujemy.
Katarzyna K. Gardzina