| Trubadur 3(36)/2005 |
By the time we leave here, and you should only receive care if you have a heart condition or a history of high blood pressure, diabetes, a history of stroke, or a history of kidney problems. I don’t have acne, but i have a lot of scars and my skin cialis generico 5 mg italia consegna 24 ore has been very irritated – not just with the weather, but since i had my wisdom teeth removed 2 years ago. It was found that, while ivermectin was moderately effective in single dose treatment, it was not effective in repeated doses and it was only effective when used in conjunction with other chemical insecticides.
Most mothers of a child will experience some level of rashes from time to time, but some are severe and can be life threatening. Proctitis and recto-vaginal cialis 20mg preis apotheke selaxation - unexamined patent the problem. There are also two other brands of progesterone i’ve never heard of; norethisterone, which is an estrogen-only progestin, and dienogest, a.
Szanowna Redakcjo!
Listem tym chciałybyśmy zwrócić uwagę czytelników pisma Trubadur na obecną sytuację baletu w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej. Uważamy, że Trubadur jest idealnym miejscem na to, ponieważ jest to pismo, które dba także o promowanie tańca, co jest niezwykle cenne, zwłaszcza w porównaniu z całkowitym brakiem zainteresowania mediów tą piękną dziedziną sztuki.
Po przejrzeniu repertuaru TW-ON na cały sezon 2005/2006, ze zgrozą stwierdziłyśmy, że zmniejszono już i tak zbyt małą liczbę spektakli baletowych. Mało tego, 12 z 46 planowanych przedstawień to kameralne produkcje wystawiane na Sali Młynarskiego. Dziwnym i niezrozumiałym wydaje się, że mając do dyspozycji największy w Polsce (ponad 80-osobowy) zespół, dyrekcja TW-ON decyduje się na wystawienie jedynie 34 spektakli na dużej scenie (przy czym 2 z nich są zamknięte dla publiczności). Nie trzeba chyba dodawać, że utrzymanie wysokiego poziomu artystycznego baletu jest w tej sytuacji niemal niemożliwe, gdyż, jak twierdzi Emil Wesołowski, dyrektor baletu w Teatrze Wielkim w Warszawie, najlepszą formą przygotowania i podnoszenia kwalifikacji jest wychodzenie na scenę i dlatego też balet powinien tańczyć co najmniej trzy razy w tygodniu (Twoja Muza nr 5, październik 2004).
Mniejsza liczba spektakli oznacza także drastyczne zawężenie oferty TW-ON dla obecnych i potencjalnych baletomanów, których nowa dyrekcja najwyraźniej nie chce sobie pozyskać. Świadczy o tym choćby fakt wyrzucenia z repertuaru teatru takich pozycji jak Dziadek do orzechów, Córka źle strzeżona czy Grek Zorba (!!!) Słowem, zdjęto: przedstawienie baletowe kochane przez dzieci, będące dla wielu z nich pierwszym i niezapomnianym kontaktem z baletem; pełen wdzięku najstarszy zachowany w całości balet zapewniający dużą dawkę humoru, oraz przedstawienie zawsze mogące liczyć na wyjątkowo dużą frekwencję, wprost uwielbiane przez publiczność, które jak żadne inne potrafiło zachęcić do przychodzenia do TW-ON osoby wcześniej rzadko w nim bywające. Warto przypomnieć, że to właśnie Grek Zorba miał być baletem poprzez który Sławomir Pietras zamierzał kontynuować zapomniany u nas typ baletu charakterystycznego (Taniec, rok 1992). Niestety nieznane są powody zdjęcia tych spektakli, ponieważ nowa dyrekcja nie wypowiada się w ogóle na temat roli i sposobu traktowania baletu TW-ON. Dlatego też nie możemy posłużyć się żadnym „świeżym” cytatem i sięgamy po wypowiedzi z czasów poprzedniej dyrekcji Sławomira Pietrasa w Warszawie.
Czy istotnie wyżej opisane decyzje dyrekcji świadczą o tym, że z dorobku baletowego TW ostaną się (…) niewątpliwie przedstawienia, które cieszą się pełną frekwencją oraz że, priorytet w repertuarze baletowym TW powinny mieć te pozycje, które chcą oglądać nasi widzowie? (S. Pietras, Taniec, rok 1992)?
Justyna Piaszczyk, Anna Wojtyś