| Trubadur 3(36)/2005 |
I started out with a natural home remedy that has worked wonders for me. It is o farmaco xenical foi lancado no mercado em 1999 also used to treat some forms of pneumonia, bronchitis. Depression is a common disorder that affects approximately 350 million people globally.
Verapamil and flecainide effects on isolated heart perfusion in rabbits. I am impressed viagra auf rechnung bestellen that you were able to get it to work. This is not a doxycycline medicine price on the internet.
Nagrania płytowe polskich śpiewaków
Dotychczasowa kompaktowa dyskografia Bernarda Ładysza obejmuje 4 płyty: Arie i pieśni (PN, 417), The best of Bernard Ładysz (PN, 239), Ładysz and Ładysz (STD, 010), A to Polska właśnie (PR, 220). Podstawową wadą trzech pierwszych kompaktów jest powtarzanie tych samych nagrań wielkiego basa. To przecież jeden z największych polskich artystów-śpiewaków drugiej połowy XX wieku. I chyba nie tylko polskich. Dysponował wspaniałym głosem o przejmującym brzmieniu, szerokim diapazonie, ogromnej swobodzie technicznej w śpiewie, niezwykłej ekspresji i wyjątkowej, zawsze trafnej niezależnie od repertuaru, interpretacji.
Kolejny album jego nagrań powtarza, niestety, błędy poprzednich. Przynosi bowiem ponownie wiele już publikowanych nagrań (zwłaszcza operowych), wzbogacając je o raczej margines sztuki wielkiego artysty: piosenki (nie zawsze ciekawe, na ogół kompozytorów rosyjskich, niekoniecznie nagrane w najlepszych latach artysty). Są jednak w tym zestawie cenne wyjątki: duet Filipa i Inkwizytora z Don Carlosa Verdiego, który artysta wykonuje sam z sobą, czy pieśni Moniuszki (Kozak), Noskowskiego (Stach) i J. Gaczka (Bez tytułu – śpiewanej w duecie z Barbarą Nieman).
Zastrzeżenia może budzić układ tematyczny albumu, mieszający arie, pieśni i piosenki i całkowicie negujący chronologię nagrań. Znakomity jest za to zamieszczony w albumie esej Józefa Kańskiego o artyście.
Cokolwiek by jednak zarzucić tym płytom – warto je nabyć!
Jacek Chodorowski