| Trubadur 4(37)/2005 |
Clomid is most commonly used during pregnancy to increase the number of mature ova released from the ovaries. Please read our terms and conditions page http://deltaclubdolada.it/28920-levitra-non-si-trova-in-farmacia-perche-91217/ before you order. Prednisone is used for the treatment of asthma, allergy, and inflammatory disorders.
I use all of these and my children take these and are also allergic to latex products as well. I have years of experience with drug therapy, and i know when and miglior performance viagra cialis levitra Cremona how to push the drugs that help. In fact, clomid not only is a very safe and popular medication to use for women who want to delay child-bearing but also for all women who are trying to become pregnant.
Aleksandra Stokłosa
Wkład artystyczny Opery Śląskiej w życie muzyczne naszego kraju jest olbrzymi i bezdyskusyjny. Była ona „od zawsze” przede wszystkim kuźnią talentów wokalnych. To jej pierwszym dyrektorem był legendarny już Adam Didur, to na jej scenie występowała sławna Wiktoria Calma, to ta scena wykreowała „wielką piątkę opery polskiej”: Natalię Stokowacką, Krystynę Szczepańską, Bogdana Paprockiego, Andrzeja Hiolskiego i Antoniego Majaka. To w Bytomiu ujawniły się wielkie talenty Krystyny Szostek-Radkowej i Wiesława Ochmana i pięknie dojrzewał bohaterski tenor Bolesława Pawlusa. Trudno zresztą wymienić wszystkich wspaniałych śpiewaków (i nie tylko śpiewaków), których ta scena wypromowała. I dzisiaj, choć ci wielcy już raczej nie śpiewają lub nawet odeszli na zawsze, są przecież młodzi, znakomicie przygotowani do kontynuacji wspaniałych tradycji bytomskiej sceny. Sylwetkę artystyczną jednej z nich chciałbym w tym szkicu przybliżyć.
Aleksandra Stokłosa, bo o niej będzie mowa, jest rodowitą gliwiczanką. Tu mieszkają jej rodzice, niezwiązani zresztą zawodowo z muzyką. Tu rozpoczęła swą edukację muzyczną i debiutowała jako już profesjonalna śpiewaczka. Miałam dużo szczęścia – mówi artystka – bo od samego początku nauki śpiewu towarzyszyli mi mądrzy i życzliwi ludzie. Istotnie, po ukończeniu średniej szkoły muzycznej (w klasie śpiewu Danuty Orzechowskiej-Wiater), została studentką Akademii Muzycznej im. K. Szymanowskiego w Katowicach. Dostała się do klasy znakomitego pedagoga, wcześniej znanej śpiewaczki, prof. Michaliny Growiec. A Urząd Miasta w Gliwicach przyznał jej stypendium przeznaczone dla szczególnie uzdolnionej artystycznie młodzieży. Akademię ukończyła w 1997 roku. Jeszcze podczas studiów wokalnych, dyskontując całkiem prywatny kontakt, została uczestniczką doskonalącego kursu wokalnego w Accademia Lirica Internazionale w Desanzano del Garda. Mogła tu doskonalić swój warsztat wokalny u znakomitej włoskiej nauczycielki śpiewu Silvany Alessio Martinelli i światowej sławy śpiewaczki – Katii Ricciarelli. Co ta szkoła dała młodziutkiej artystce? Niech odpowiedzią będzie wypowiedź samej Katii Ricciarelli skierowana do kursantów: To, że umiecie śpiewać, nie podlega dyskusji, inaczej by was tu nie było. Mnie musicie przekonać, że potraficie na scenie stworzyć kreację.
Aleksandra Stokłosa rozpoczęła czynną działalność artystyczną jeszcze w okresie studiów. Ale za swój profesjonalny debiut sceniczny uważa występ w głównej partii, Fiametty, w operetce F. von Suppe Boccaccio. Było to w Teatrze Muzycznym w Gliwicach, 20 grudnia 1997. Niecały miesiąc później podjęła swą drugą dużą partię operetkową, rolę Lizy w Krainie uśmiechu F. Lehára. Współpraca z teatrem operetkowym przyniosła dalsze pozycje repertuarowe: Krysia w Ptaszniku z Tyrolu (Gliwice, 2000 r.), Sonia w Carewiczu (Bytom, 2001 r.), Hanna Glawari w Wesołej wdówce (Gliwice, 2002 r.), Sylva w Księżniczce czardasza (Bytom, 2004 r.), Walentyna w Wesołej wdówce (Bytom, 2005 r.). Te jej operetkowe występy najlepiej podsumowała jedna z ówczesnych recenzentek: Aleksandrę Stokłosę w spektaklach operetkowych bardzo lubię, nie tylko za głos, ale i za temperament!
W roku 1999 artystka debiutuje na scenie operowej partią Elwiry w Don Giovannim Mozarta w Operze Śląskiej w Bytomiu. Interpretacja artystki została wysoko oceniona przez krytyków: okazała się pełną wdzięku Elwirą, stworzyła inteligentną aktorsko i świetną głosowo postać. Od tego debiutu Aleksandra Stokłosa została solistką Opery Śląskiej w Bytomiu. Jej kolejne partie operowe na tej scenie, to: Flora w Traviacie, Tatiana w Eugeniuszu Onieginie, Mimi w Cyganerii, Ksenia w Borysie Godunowie, Zofia w Halce, także Anna w Nabucco, Inez w Trubadurze i Kapłanka w Aidzie. W swym repertuarze operowym ma również role Zuzanny w Weselu Figara, Armindy w La finta giardiniera Mozarta i Adiny w Napoju miłosnym. Aktualnie artystka przygotowuje partię Neddy w Pajacach.
Niezależnie od występów na scenach muzycznych artystka prowadzi bardzo ożywioną działalność koncertową. Dysponuje wyjątkowo rozległym repertuarem: oratoria (Händel, Haydn, Pergolesi, Mozart, Rossini, Schubert, Bruckner), pieśni (m.in. Chopin, Moniuszko, Karłowicz, Nowowiejski, Szymanowski, Rachmaninow, Czajkowski, Wolf, Liszt, Schumann, Schubert, R. Strauss, Brahms), pieśni sakralne, neapolitańskie, arie operowe i operetkowe. Chętnie i często zapraszana, gorąco przyjmowana, utrwala swą pozycję artystyczną w kraju i za granicą. Krytyka podkreśla nie tylko jej zalety wokalne, ale i aparycję, umiejętność bycia na scenie, swoistą osobowość artystyczną. Ognista Aleksandra Stokłosa o wspaniałym silnym sopranie, śpiewała z wielką lekkością, bez krzty wysiłku, a jednocześnie wprost zachwycała swą wyniosłą urodą i dostojnością (USA, 2003 r.).
Istotną rolę w działalności artystycznej śpiewaczki pełni współpraca z Wiesławem Ochmanem. Artystka mówi: To szczególny filar w mojej karierze, że osoba tak wielkiego formatu, jak Wiesław Ochman, uwierzyła we mnie, wyciągnęła do mnie rękę… Za moje osiągnięcie poczytuję sobie również to, że nie zawiodłam okazanego mi zaufania.
Głos Aleksandry Stokłosy określa się jako sopran liryczny, o ciepłej barwie, ewoluujący w kierunku sopranu dramatycznego, co zresztą odpowiadałoby i samej artystce, bo jej zdaniem w dramatycznym repertuarze „dużo jest do wygrania”, a ona sama lubi śpiewać i tworzyć przekonujące postaci.
W jednym z pierwszych wywiadów tej młodej artystki jej rozmówczyni (H. Wach-Malicka z katowickiego Dziennika Zachodniego) stwierdziła: Aleksandra Stokłosa należy do tych śpiewaczek, które swoją szansę na pewno wykorzystają. Już dziś jej album zawiera osiągnięcia zasługujące na uwagę.
Jacek Chodorowski