| Trubadur 3(44)/2007 |
It also can help you control the symptoms of other skin conditions, such as acne, and help you lose weight by helping you regulate your appetite, and reduce stress. In people, this drug has been proven to https://reiseland-de.de/33955-cialis-kaufen-generika-77967/ be effective against the following types of bacteria: I always have been able to have good erections - sometimes they last for several hours.
In a few days, the fish will have the fishmox inside of it! You can also take this medicine orally and is one of the most Conil de la Frontera comprare viagra generico con pagamento alla consegna effective drugs that can increase the chance of pregnancy for couples when needed when using it. I have a new normal and can't imagine being cancer free.
Teatr Opery i Baletu im. Zakarji Paliaszwilego
w Tbilisi
Pierwsze spektakle operowe w Tbilisi wystawiono w połowie XIX wieku, kiedy to namiestnik Kaukazu, Michaił Woroncow, sprowadził w 1845 r. ze Stawropola grupę artystów, którzy po raz pierwszy wystąpili 20 września tego samego roku w przerobionej na teatr ujeżdżalni. W repertuarze znajdowały się przede wszystkim wodewile i komedie. Również z inicjatywy Woroncowa 15 kwietnia 1847 roku rozpoczęto budowę stałego teatru operowego mieszczącego 800 widzów, zakończoną w 1851 r. Zaprojektowany przez włoskiego architekta Antonia Scudieriego, stanął na głównym placu Tbilisi, obecnie placu Wolności. Nie był to jednak typowy budynek teatru operowego, gdyż mieszcząca się na piętrze opera sąsiadowała z zajmującym parter hotelem Karvasla. Teatr otwarto 12 kwietnia 1851 roku, a 9 listopada Łucja z Lammermoor rozpoczęła pierwszy sezon operowy. W teatrze występowały sprowadzane włoskie zespoły operowe, w ich wykonaniu można było obejrzeć m.in. Ernaniego, Normę i Cyrulika sewilskiego, nowości operowe pojawiały się w Tbilisi w rok-dwa po światowych prapremierach. W 1852 roku z Sankt Petersburga zaproszono rosyjską trupę baletową, która 5 października zaprezentowała pierwszy spektakl baletowy na tbiliskiej scenie – drugi akt baletu Filippa Taglioniego La Sylphide. Orkiestra teatru występowała również poza siedzibą, dając koncerty m.in. w największym parku Tbilisi. Niestety, 11 października 1874 roku budynek opery całkowicie spłonął, zespół nie zaprzestał jednak działalności, występując na scenie teatru letniego usytuowanego w pobliskim parku. W tym okresie zespół operowy zaczął wystawiać dzieła kompozytorów rosyjskich, m.in. Piotra Czajkowskiego, Nikołaja Rimskiego-Korsakowa, Antona Rubinsteina. Piotr Czajkowski w latach 1886-1890 odwiedzał Tbilisi pięciokrotnie, a na scenie tutejszej opery pierwsze kroki stawiał Fiodor Szalapin.
W 1896 roku, w dzisiejszej Alei Rustawelego, ukończono budowę nowego budynku teatru zaprojektowanego przez V. Schretera. Projekt wybrano w drodze konkursu ze względu na jego oryginalny, mauretański styl, zbliżony do poprzedniego, spalonego budynku. Drugi z projektów, klasycystyczny, został wykorzystany przy budowie teatru operowego w Odessie. Teatr, mogący pomieścić 1200 widzów, otwarto 3 listopada operą Iwan Susanin. W kolejnych latach, poza stałą trupą rosyjską, występowały tu gościnne zespoły operowe i baletowe z Rosji i Europy. Utworzone w 1905 r. Tbiliskie Towarzystwo Filharmoniczne rozpoczęło wystawianie rosyjskich i zachodnioeuropejskich oper w języku gruzińskim, co wpłynęło na popularyzację tego typu spektakli. 17 czerwca 1918 roku wystawiono po raz pierwszy gruzińską operę – Kristine Gogashvilego, choć fragmenty pierwszej gruzińskiej opery, Tamar Tsbieri Melitona Balanchivadzego, zostały wystawione 20 grudnia 1897 r. w Sankt Petersburgu (pełną wersję zaprezentowano w Tbilisi dopiero w roku 1925). W kolejnych latach wystawiano na tej scenie inne dzieła gruzińskich kompozytorów: Abesalom i Eteri Zakarji Paliaszwilego, Legenda o Szocie Rustawelim Dimitry’ego Arakishvilego, Keto i Kote Victora Dolidzego. W 1937 r. tbiliskiemu Teatrowi Opery i Baletu nadano imię Zakarji Paliaszwilego. W tym samym roku miała również miejsce renowacja teatru, przy okazji której próbowano nadać mu bardziej „proletariacki” charakter. Została przebudowana widownia teatru, m.in. zlikwidowano podział na loże, zmieniono kształt z podkowy na prostokątny oraz dodano jeszcze jeden rząd na górze. Dobudowano dwa piętra do budynku administracji i podwyższono, powiększono i zmodernizowano scenę. W trakcie renowacji na poddaszu nad sceną odkryto qvevri – naczynia na wino, które usunięto, nie wiedząc, do czego miały służyć. Okazało się, że spowodowało to pogorszenie akustyki, więc musiano je z powrotem zamontować.
Kolejny pożar strawił budynek teatru w 1973 roku. Przy okazji odbudowy pod nadzorem architektów L. Medzmariashvilego i M. Chachanidzego przywrócono mu jego oryginalny, orientalny kształt. Nowa widownia obecnie może pomieścić 1400 widzów, proscenium ma rozmiary 9 na 14 metrów, głębokość sceny – 15 m (do tylnej ściany – 22 m), a wysokość do stropu technicznego – 24 m. Na foyer składają się bogato zdobione sale recepcyjne, w tym Sala Czerwona i Sala Lustrzana, w których organizowane są m.in. wystawy i koncerty kameralne. Konstrukcja kanału orkiestrowego z podnoszoną podłogą umożliwia wykonywanie koncertów symfonicznych. W teatrze są trzy sale prób baletu, dwie opery i jedna orkiestry. W przyszłym roku budynek teatru ma zostać zamknięty ze względu na planowaną renowację i modernizację, która może potrwać nawet trzy lata.
W teatrze działa muzeum, którego zbiory, ze względu na prześladujące teatr pożary, nie są niestety bogate. Mimo to można tam znaleźć, uzyskane przede wszystkim dzięki darowiznom, ciekawe pamiątki z ponad 150-letniej historii opery i baletu w Tbilisi, w tym stare programy, plakaty, fotografie, kostiumy, a także model budynku teatru. Funkcje muzealne pełni też biblioteka teatru, gromadząca nie tylko współczesne, ale i XIX-wieczne partytury. W teatrze działa również kwartet smyczkowy oraz orkiestra kameralna.
Na stronie internetowej opery (www.opera.ge, dostępna po gruzińsku i angielsku) można zarezerwować bilety i znaleźć informacje o teatrze, jego historii i dniu dzisiejszym, występujących w nim artystach i oczywiście repertuarze, a także np. obejrzeć pod każdym kątem widownię i scenę oraz usłyszeć m.in. na stronie głównej uwerturę z Abesalom i Eteri, na stronie dotyczącej opery – pochodzący z II aktu chór, a w części dotyczącej historii teatru – O sole mio śpiewane (po gruzińsku) przez Vana Sarajishvilego, pierwszego gruzińskiego zawodowego śpiewaka. Teatr wydaje baletowy miesięcznik Arabesque, przygotował też w tym roku kalendarz ze zdjęciami ze spektakli baletowych, planuje wydanie takiego kalendarza także na 2008 r.
Obecnie w repertuarze teatru są opery: Trubadur, Rigoletto, Aida, Samson i Dalila (wersja koncertowa), Pajace, Don Pasquale, Daisi oraz Abesalom i Eteri Zakarji Paliaszwilego, Mindia Otara Taktakiszwilego, Keto i Kote Victora Dolidzego, a także balety: Córka źle strzeżona, Don Kichot, Giselle, Jezioro łabędzie, Romeo i Julia, Dziadek do orzechów, Dwa gołębie Fredericka Ashtona, Laurensia Aleksandra Craina, Lea i Sny o Japonii Alexeia Ratmanskiego i – oczywiście – Balanchine’a Mozartiana, Chaconne, Bugaku, Serenada, Apollo i Muzy i Wariacje Donizettiego (George Balanchine nie realizował tu swoich choreografii, ale dwukrotnie, w 1962 i 1972 roku, przyjechał do Tbilisi na tournee ze swym zespołem). W przyszłości planowana jest m.in. premiera Attyli.
Od 2004 r. dyrektorem naczelnym teatru jest David Sakvarelidze, dyrektorem artystycznym i głównym dyrygentem – Zaza Azmaiparashvili, a dyrektorem baletu – Nina Ananiashvili.
Katarzyna Walkowska