| Trubadur 1(50)/2009 |
Generic name : phenergan (citalopram) (ph) is used to alleviate some of the symptoms associated with severe agitation or seizures. The information contained on this site is intended as an overview of the law, lanrektan 10 mg kaufen and not as legal advice. Dapoxetine tablet price in pakistan and the other side effects.
This medicine may be prescribed to treat the following conditions: Sibutramine is serve la ricetta per il viagra cleanly a dietary supplement that works by changing metabolism. Doxycycline 50 mg instructions, doxepin 10 mg dosage, doxycycline hyclate tablets, doxycycline hyclate 500mg, doxycycline hyclate 50mg, doxycycline hyclate 1000mg.
Wesele Figara w Operze Wrocławskiej
Wesele Figara (prapremiera w Wiedniu w 1786 roku), to jedna z tych trzech oper Mozarta (pozostałe to Don Giovanni i Cosi fan tutte), do których libretto napisał Lorenzo da Ponte (na podstawie sztuki Pierre’a de Beaumarchais). Jest to opera – arcydzieło: wspaniała muzyka, pełna oryginalnych pomysłów dźwiękowych, przerywanych ariami, duetami, scenami zespołowymi (zawrotne finały I i IV aktów), okraszona doskonałym, świetnie napisanym i zręcznie skonstruowanym librettem. Postaci opery są bezbłędnie nakreślone muzycznie. Tak więc w inscenizacji i muzycznym przygotowaniu ważne jest, aby owej doskonałości nie zepsuć, wystarczy ją uwypuklić. Wrocławskim realizatorom udało się to znakomicie. Reżyser i scenograf klarownie ukazali intrygę, sprawnie prowadząc bohaterów opery w ogrodowo-sypialnianych, choć przejrzystych ścianach hrabiowskiego pałacu. Wysokie umiejętności i kultura obojga tych artystów ujawniała niekonwencjonalna, ale przecież niepozbawiona smaku, dekoracja. Bardzo dobrze odnajdywali się w niej i wykonawcy. Spośród nich (w operze jest 11 partii solowych!) na plan pierwszy wysunęły się Jolanta Żmurko (Hrabina) i Aleksandra Kurzak (Zuzanna), w rzeczywistości jej córka. Obie śpiewały i grały znakomicie. Jolanta Żmurko była Hrabiną odpowiednio dostojną, zawsze stałą i wierną. Z zadziwiającą muzykalnością i sprawnością pokonywała przy tym trudności swej partii. Zuzanna Aleksandry Kurzak to pełna powabu, temperamentu, w dodatku rezolutna osoba. Choć właściwie śpiewa ona tylko jedną arię (IV akt, Przybądź bez zwłoki, o piękny mój skarbie), to przecież prawie cały czas jest na scenie. Aleksandra Kurzak od strony wokalnej i aktorskiej stworzyła rozumną, sympatyczną, prawdziwie kobiecą istotę. Partię Figara zaśpiewał gościnnie młody włoski baryton Marco Vinco – to bardzo ładny głos, bardzo dobrze wyszkolony (przez stryja, Ivo Vinco, prywatnie małżonka Fiorenzy Cossotto) i doskonale prowadzony. Ma przy tym bardzo dobre tzw. warunki zewnętrzne. Swą partię potraktował z dużym przymrużeniem oka. Partię Hrabiego wykonał wrocławski baryton Jacek Jaskuła. Był w niej całkiem poprawny głosowo, a i aktorsko, jak przystało na kochliwego zalotnika, bardzo męski, nie pozbawiony też pewnej dostojności. Z pozostałych partii, wszystkich zresztą trafnie obsadzonych, wyróżniała się jeszcze Anna Bernacka jako Cherubin. Warto śledzić wokalny rozwój tej obdarzonej bardzo ładnym głosem i wdziękiem młodej artystki.
Włoski dyrygent Francesco Bottigliero ujawnił typowo włoski temperament. Tempo spektaklu było więc raczej szybkie, żwawe, co nie pozostawało chwilami bez wpływu na interpretację wokalną. Ale nie na tyle, by zepsuć całościowe dobre wrażenie spektaklu.
Jacek Chodorowski
Mozart: Wesele Figara, reż.: Marek Weiss, kier. muz.: Francesco Bottigliero, scen./kostiumy: Małgorzata Słoniowska, przyg. chóru: Małgorzata Orawska, premiera: 3.01.2009 r. Opera Wrocławska