| Trubadur 2(51)/2009 |
You have to nolvadex order online and it is nolvadex. This is Yellowknife an enlargement of the prostate gland and can lead to many other health conditions. On day 0, the control group was drenched with a dose of 1.5 mg kg(-1) bw and the other 3 groups were simultaneously drenched with a dose of 1.5 mg kg(-1.
Et ziekelijk vervelende gezondheidseffect dat, dankzij veranderende chemische technologie, in steeds hoger aantal gevallen aanwezig is. This is Huimanguillo atosil tabletten kaufen the best way to earn some extra cash on the side if you are an experienced and dedicated webmaster. Nebulized and inhaled amoxicillin is effective in treating streptococcal infection, particularly in.
Hildegard Behrens
O jej występach pisano: fenomenalna, niezapomniana, nie mająca sobie równych, muzyczne wydarzenie roku (pismo Orfeusz, 1996), znakomita w interpretacji scenicznej, fascynująca prezentacja roli, śpiewająca aktorka. Nagradzana była licznymi honorami i odznaczeniami: m. in. orderami Republiki Niemiec, tytułami Kammersängerin (Bawaria i Austria), Pierścieniem Lotte Lehmann (1982). Hildegard Behrens była pod wieloma względami postacią wyjątkową. Zanim rozpoczęła działalność wokalną, ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie we Freiburgu. Urodziła się w małym miasteczku Varel, w Niemczech (9 lutego 1937r.), w rodzinie lekarzy, jako jedno z sześciorga dzieci. Podjęcie studiów muzycznych w wieku 26 lat (w szkole muzycznej we Freiburgu) nastąpiło zapewne pod wpływem ojca, wielkiego miłośnika muzyki i brata wprost nią zafascynowanego. Jej pedagogiem śpiewu była Ines Leuwen.
Pierwsze występy operowe artystki miały miejsce w Stadttheater w Osnabrück, w niewielkich partiach. A właściwym jej debiutem była rola Hrabiny w Weselu Figara we Freiburgu, w roku 1971. Trzy lata później związała się z Deutsche Oper am Rhein w Düsseldorfie i, równocześnie, z Operą we Frankfurcie nad Menem. Jej pierwsze sukcesy na tych scenach to Agata w Wolnym strzelcu, Maria w Wozzecku, Fiordiligi w Cosi fan tutte. W sezonie 1975/76 wystąpiła jako Leonora w Fideliu Beethovena w Zurychu. A po jej kreacji Senty w Holendrze tułaczu na tej scenie, w 1977 roku, jeden z krytyków napisał: Hildegard Behrens jako Senta czaruje naiwnością, oscylując między dziecięcymi marzeniami a dojrzałą kobiecością. Śpiewa przekonująco, lekko, z wewnętrzną głębią, bez zbędnego dramatyzmu, bardzo naturalnie prowadząc frazę. Do Opery w Zurychu wróciła w 1980 roku swą popisową partią Izoldy w Tristanie i Izoldzie. W latach siedemdziesiątych wystąpiła też w Covent Garden (Giorgetta w Płaszczu Pucciniego, 1976) oraz, w tej samej partii, w Metropolitan Opera w Nowym Jorku (1976). Tę wielką karierę międzynarodową rozpoczął jednak zdecydowanie jej występ na Festiwalu w Salzburgu, na zaproszenie Karajana. Był to rok 1977, artystka zaśpiewała tytułową partię w Salome R. Straussa. W owym czasie wykonywała także partie R. Wagnera (Elza, Elżbieta, Senta, Zyglinda). Urzekała publiczność nie tylko walorami wokalnymi (pełny siły, o rozległej skali głos), ale także wybitną sceniczną aparycją i osobistym wdziękiem.
Lata osiemdziesiąte w działalności śpiewaczki to przede wszystkim partie wagnerowskie: nagranie partii Izoldy (L. Bernstein, 1981), debiut w Bayreuth (Brunhilda, Solti, 1983) i występy w Ringu w Met. Behrens stała się Brunhildą „ery post Birgit Nilsson”, jedną z najbardziej poszukiwanych wykonawców w operach Wagnera, napisała B. Jakubowska w Muzyce 21, nr 9/2009.
W Metropolitan Opera Hildegard Behrens wystąpiła w 171 spektaklach, wykonując 15 ról: trzy Brunhildy z Ringu, Leonora (Fidelio), Elektra (Idomeneo), Tosca, Maria (Wozzeck), Santuzza, Salome, Senta, Elektra w operze R. Straussa, Donna Anna, Giorgetta, Izolda i Zyglinda w Walkirii.
Artystka zawsze chciała być na scenie jak płonący ogień, pełna napięcia, koncentracji, pewności swej sztuki i zawsze bardzo starannie przygotowywała się do swych występów. W jednym z wywiadów powiedziała: najpierw dokładnie czytam partyturę, posuwam się w jej odczytywaniu krok po kroku, poznając sceniczną motywację i środowisko bohaterów. Chcę poznać wszystko, co ważne będzie na scenie, w przebiegu akcji, w jej motywach. Wszystko, czego zażąda ode mnie reżyser, musi być dla mnie psychologicznie rozeznane i zrozumiałe.
Artystka była nie tylko znakomitą interpretatorką Wagnera i R. Straussa. W jej repertuarze znajdowały sie też m. in. dzieła Pucciniego, Janačka, Szostakowicza.
Małżonkiem śpiewaczki był reżyser Seth Schneidtmann, mieli dwoje dzieci Sarę i Philipa.
Hildegard Behrens zmarła 18 sierpnia 2009 roku w Tokio, podczas letniego festiwalu muzycznego, na którym miała śpiewać i wykładać. Pozostawiła wiele nagrań płytowych, głównie kompletnych oper R. Wagnera i R. Straussa.
Literatura:
Jacek Chodorowski