Trubadur 1(22)/2002  

This should be taken as an over-the-counter (otc) product. In the sildenafil spirig hc 100 kaufen injudiciously past, the prescription for antibiotic therapy was given to people who were diagnosed with an infection of the sinuses. However, the backlight of the inspiron 15.6 is not bright enough, so you are required to use the backlight of the usb mouse or pen drive.

The generic medication database, or medscape for short, is a database of over 10 million brand name and generic drugs. There are many side-effects associated with prozac that include weight preise für potenzmittel terrifyingly gain, an increased appetite, dry mouth and trouble sleeping. They may also be prescribed to help maintain a woman s fertility, especially in older women.

Bal maskowy Giuseppe Verdiego

Długo nie mogłam się zdecydować, co wybrać tym razem do rubryki Polecam Ci nagranie. W jednym z ewentualnych kandydatów grał mi na nerwach sopran, w drugim tenor, w trzecim wszystko psuł baryton, a w jeszcze innym dyrygent. Wreszcie przypomniał mi się Bal maskowy wydany na początku lat 80-tych przez Dekkę, w którym co prawda nie wszystko budzi mój szalony entuzjazm, ale który niewątpliwie wart jest polecenia.

Zacznę może od elementu nie budzącego entuzjazmu. Jest nim z pewnością obsadzenie Christy Ludwig w roli Ulryki. Ta skądinąd wybitna śpiewaczka wypada niezbyt imponująco w partii wymagającej ciemnego, soczystego mezzosopranu verdiowskiego, podczas gdy naturalnym środowiskiem Christy Ludwig są raczej opery Mozarta czy Straussa oraz pieśni i repertuar oratoryjny. Dolnemu rejestrowi jej głosu brakuje po prostu altowej głębi, przez co Ulryka w jej wykonaniu wypada bardzo blado.

W swoim naturalnym środowisku jest za to Renato Bruson, którego gęsty baryton o aksamitnej barwie doskonale nadaje się do roli Renata (jak również innych wielkich ról Verdiowskich). Wyśmienita technika pozwala artyście z łatwością pokonywać wszelakie trudności wokalne, a wszystkie te zalety w połączeniu z wielką kulturą śpiewu sprawiają, że jego Renata, szlachetnego arystokraty, słucha się z prawdziwą przyjemnością.

Wiele przyjemności dostarczy również to nagranie wielbicielom Luciana Pavarottiego. Choć przypuszczam, że nawet nie-wielbiciele włoskiego tenora będą co najmniej zadowoleni. Artysta jest bowiem w tym nagraniu w znakomitej formie – swoboda, z jaką operuje swoim złocistym głosem, jak go ktoś kiedyś określił, jest doprawdy godna podziwu. Ta swoboda zresztą świetnie pasuje do Riccarda w tym nagraniu. W ujęciu Pavarottiego Riccardo to beztroski arystokrata, który nie przejmuje się grożącym mu niebezpieczeństwem i z uśmiechem stara się rozwiać niepokoje ukochanej Amelii.

Występująca w tej roli Margaret Price jest niewątpliwie największą atrakcją tego Balu maskowego. Walijska śpiewaczka zachwyca kryształowo czystym głosem, brzmiącym jednakowo dźwięcznie zarówno w dole, jak i w górze skali, niezależnie od tego, czy śpiewa ona forte, czy piano (piana w wykonaniu Margaret Price należą do najcudowniejszych, jakie kiedykolwiek słyszałam na płytach i na żywo). Co ważniejsze jednak, nie zadawala się ona jedynie pięknymi dźwiękami, nasyca je rozmaitymi barwami, którymi po mistrzowsku odmalowuje targające Amelią emocje i tworzy wzruszający portret kobiety rozdartej między obowiązkiem a wielką miłością i bezskutecznie próbującej ratować ukochanego przed zemstą męża.

Jeśli ktoś potrzebuje jeszcze dalszych zachęt, to proszę bardzo. Oprócz świetnych kreacji Renato Brusona i Luciano Pavarottiego oraz zjawiskowej Margaret Price nagranie Dekki może się pochwalić przeuroczym Oskarem w wykonaniu Kathleen Battle, bardzo dobrymi wykonaniami ról trzecio- i czwartoplanowych oraz znakomicie grającą orkiestrą prowadzoną przez nie spieszącego się ani nie zwalniającego Georga Soltiego. Miłego słuchania!

Anna Kijak

  • Giuseppe Verdi Bal maskowy. Luciano Pavarotti (Riccardo), Margaret Price (Amelia), Renato Bruson (Renato), Christa Ludwig (Ulrica), Kathleen Battle (Oscar), Robert Lloyd (Samuel), Malcolm King (Tom), Peter Weber (Silvano), Alexander Oliver (Giudice), Peter Hall (Servo); London Opera Chorus, National Philharmonic Orchestra, dyr. Georg Solti; DECCA 410 210-2 (2CD)