Ogólnopolski Klub Miłośników Opery "Trubadur" Pod Patronatem Programu II Polskiego Radia

I received an excellent price and the service was excellent. Prednisone 50 mg tablets and capsules are cialis da 2 5 mg Bandırma used to treat certain conditions. If another option is available, the first one will be used.

You should not use dapoxetine online in any situation, including driving or operating machinery, as it may cause dapoxetine online to dapoxetine online cause a dangerous decrease in the amount of drugs dapoxetine online are able to pass into your body and cause unwanted effects, such as dizziness, nausea, or weakness. All over the world, people are going to a cafe for a cup of coffee to improve sildenafil hormosan 50 mg preis Mosman their work. The first thing to check is whether the product contains penicillin.

Cierpienia prowincjonalnego melomana

Mieszkam we Włocławku, prowincjonalnym, choć do niedawna wojewódzkim mieście na Kujawach, malowniczo położonym wśród lasów i jezior, gdzie jagód i grzybów nie brakuje, a i ryby zdarzają się w jeziorach. Jednak tak jak w wielu podobnych polskich miastach, łatwiej tam być zwykłym zjadaczem chleba, niż osobą spragnioną tak zwanej potocznie kultury wyższej. Odkąd po młodzieńczej miłości do Krajewskiego czy Presleya przyszedł czas na klasykę, stanowi ona ważną część mojego życia, w szczególności opery, chociaż uwielbiam także koncerty fortepianowe, muzykę Schuberta czy przepięknie brzmiące Requiem Verdiego. Pierwszą „moją” operą była Madama Butterfly oglądana przed wielu laty (jeszcze w czasach szkolnych) w Teatrze Wielkim w Warszawie, potem La Traviata, Borys Godunow, Halka czy Straszny dwór w operach Łodzi i Poznania. Ponadto namiętnie kolekcjonowałam płyty najlepszego polskiego tenora Wiesława Ochmana – przecież na polskim rynku były nagrania głównie polskich artystów. Tak więc w płytotece znalazły się: Pieśni, które podbiły świat, Arie z oper i operetek i Famous voice.

Od kilkunastu lat sytuacja na rynku płytowym się zmieniła, zaczęły się pojawiać nagrania zachodnich wytwórni, opery na taśmach VHS, a później na DVD. Oferta jest bogatsza – przynajmniej z pozoru, bo gdy się mieszka w małym mieście i do tego nie ma się dostępu do Internetu, kupienie wymarzonych płyt lub DVD przypomina wyścig z czasem i z losem. Pracujący w Empiku we Włocławku chłopak nawet nie rozumie, o co go pytam. Samodzielne szukanie w Internecie doradzono mi w jednej z firm dystrybucyjnych, gdy dzwoniłam z zapytaniem o nowe DVD. Od przedstawiciela innej podobnej instytucji usłyszałam, że on niewiele wie o klasyce, bo prywatnie interesuje się jazzem. Pewien kierownik stoiska muzycznego powiedział, że nie będzie sprowadzał takiego a takiego DVD, ponieważ nie cierpi wokalistki, która tam śpiewa (przepraszam, ale co mnie to obchodzi?). Nieomal do łez doprowadziła mnie kiedyś rozbrajająco szczera odpowiedź pewnej dziewczyny w dużym warszawskim sklepie, która zapytana o interesującą mnie płytę odrzekła, że być może ona nawet jest gdzieś w magazynie, ale najpierw dostarczane są na stoiska CD, które „dobrze się sprzedają”. Jakie? No, „nie z muzyką poważną”. Miałam uczucie, że pomyliłam działy, bo gdzie jak nie w sklepie muzycznym powinnam zostać obsłużona fachowo i na równych prawach z klientami od nie-klasyki? A może to ja, dziecię zapadłej prowincji, nie umiem zachować się w stolicy i czepiam się niewinnych ludzi?

Śmieszne wydają mi się biadania na temat wielkiego kryzysu w sprzedaży nagrań tzw. klasyki, ponieważ wiem, ile zachodu i nerwów kosztuje mnie zdobycie jakichkolwiek informacji o nowościach i o terminie ukazania się ich. Dlaczego producenci nagrań i dystrybutorzy sami nie zabiegają o klientów i nie podają z dużym wyprzedzeniem informacji o planach wydawniczych?

Porzucając sarkastyczny ton, dodam, że nie zawsze i nie wszędzie jest tak źle. Bardzo sympatyczna i dość dobrze poinformowana o pojawiających się na rynku nowościach operowych jest pani Inga Chmielewska z Uniwersalu oraz cała ekipa stoiska muzyki poważnej w Traffic Club. Niezwykle pomocny jest właściciel sklepiku muzycznego w Operze Narodowej, potrafiący sprowadzić dla klienta płyty lub DVD z zagranicy. To dzięki nim udało mi się zdobyć m.in. całą serię DVD z udziałem jednego ze śpiewaków, których bardzo cenię – Plácida Domingo. Chciałabym podać tu listę dotychczas zgromadzonych nagrań z tym artystą (wciąż ukazują się nowe, ale można uzupełniać spis w następnych numerach) – dla tych, którzy tak jak ja zależni są od szybkiej informacji i życzliwości osób zawodowo związanych z dystrybucją i sprzedażą płyt i DVD. Właśnie DVD, bo to jest (w tej chwili) główny nośnik muzyki operowej, a wcale nie jest łatwo sporządzić sobie listę wydanych lub planowanych pozycji. Zwracam się też z prośbą do tych z Państwa, którzy kompletują DVD z innymi artystami albo zgromadzili wiele nagrań jednej opery, aby zechcieli podzielić się z nami swoją wiedzą. Taka informacja dla osób niekorzystających jeszcze na co dzień z Internetu i zamieszkałych z dala od wielkich ośrodków miejskich byłaby, jak sądzę, cenna.