| Trubadur 1(34)/2005 |
The zivirdo is the best for you?.this is the best for you?. Best pills for stinking asthmaspray budesonid kaufen weight loss (buy online) online pharmacy. That is because the children understand that they have to take a pill.
The medicine is very useful for treating various kinds of infections. It’s cialis online ohne rezept kaufen Marialva also commonly used to treat infections that affect the blood. Our online shopping experience is fast, reliable and simple, while at the same time providing you with high quality products at the lowest possible prices.
Paweł Lisicjan
1911 – 2004
6 lipca 2004 zmarł w Moskwie znakomity baryton rosyjski (ormiańskiego pochodzenia) Paweł Lisicjan. Jego kariera sceniczna trwała 30 lat, czynnym śpiewakiem estradowym pozostawał natomiast jeszcze przez długie lata. Paweł Lisicjan ma głos wyjątkowo piękny (…) to wspaniały śpiewak i głęboko myślący aktor – powiedział o nim słynny włoski tenor Mario del Monaco (po wspólnym występie w 1958 roku w Carmen na scenie Teatru Bolszoj w Moskwie).
Lisicjan urodził się 24 października 1911 we Władykaukazie (Północna Osetia). Po roku 1917 wraz z rodzicami znalazł się w Piotrogrodzie (późniejszy Leningrad). I tu w miejscowym konserwatorium podjął studia wokalne, pracując równocześnie jako robotnik (elektromonter). Po ukończeniu studiów muzycznych (1932-1935 w klasie Zoji Dolskiej) początkowo związał się z leningradzkim Teatrem Małym (1935-1937) śpiewając na jego scenie drobne partie operowe. W 1937 roku został solistą Teatru Opery i Baletu im. Spendiarowa w Erewaniu. W ciągu trzech lat pracy w tym teatrze wykonał 15 różnych partii operowych głównie z repertuaru ormiańskiego i rosyjskiego. Śpiewał więc m. in. Jeleckiego w Damie pikowej, Roberta w Jolancie, ale także i Walentego w Fauście, Escamilla w Carmen i Silvia w Pajacach. Po gościnnym występie w Moskwie (Jelecki, 1939) od roku 1940 związał się z Teatrem Bolszoj pozostając w nim do 1966 roku, a więc do końca swej kariery scenicznej. Te 26 sezonów spędzonych w Moskwie przyniosło mu 1800 przedstawień w operach z rosyjskiego i światowego repertuaru. Po II wojnie światowej rozpoczęła się międzynarodowa kariera artysty. Gościł nie tylko na scenach tzw. krajów demokracji ludowej, ale odbył dwa wielkie tournée operowe po Europie Zachodniej (1960 i 1963 rok). W 1960 roku występował w Stanach Zjednoczonych odnosząc wielkie sukcesy w Operze w San Francisco. W marcu tego samego roku zadebiutował w Metropolitan Opera w Nowym Jorku (Amonasro w Aidzie), a w 1964 roku śpiewał w mediolańskiej La Scali (partie Napoleona w Wojnie i pokoju Prokofiewa i Jeleckiego w Damie pikowej Czajkowskiego w ramach gościnnych występów na tej scenie Teatru Bolszoj).
Do wybitnych operowych kreacji Lisicjana należały przede wszystkim: tytułowy Oniegin i Mazepa w operach Czajkowskiego, Walentyn w Fauście Gounoda, Escamillo w Carmen Bizeta i Janusz w Halce Moniuszki (operę Moniuszki nagrał na płytach Miełodii w 1953 roku).
Paweł Lisicjan nie ograniczał swej działalności artystycznej jedynie do sceny operowej. Jako śpiewak koncertowy występował w 30 krajach całego świata (m.in. w Japonii i w Indonezji). Miał w repertuarze około 1000 utworów, które wykonywał w 25 językach.
Artysta dysponował ciepłym i aksamitnym w brzmieniu głosem barytonowym. Jego interpretacje były trafne stylistycznie, pełne wyrazu i szlachetności. Śpiewał bardzo muzykalnie.
W latach 1967-1973 prowadził bardzo ożywioną działalność pedagogiczną (od 1970 roku był profesorem konserwatorium w Erewaniu). Był także stałym konsultantem wokalnym kilku teatrów operowych. Prowadził kursy mistrzowskie, głównie w Weimarze, zasiadał w jury licznych międzynarodowych konkursów wokalnych. Jako pedagog-wokalista przywiązywał szczególną wagę do staranności śpiewu, doprowadzania spraw technicznych do perfekcji. Każdy pedagog stosuje własne metody, wybiera własne drogi prowadzące do celu. Największe zadowolenie odczuwa się wówczas, gdy pedagog zdaje sobie sprawę, że znalazł odpowiedni klucz do ucznia: każdy podopieczny ma swoją indywidualność, każdy wymaga odrębnego traktowania – twierdził.
Do uczniów Pawła Lisicjana należą też jego własne dzieci (Karina – pianistka, Rużana – harfistka i Ruben – wiolonczelista), które, będąc już wykształconymi i koncertującymi instrumentalistami, próbowały swych zdolności wokalnych. Znane są ich rodzinne występy zarejestrowane na płytach (m.in. fragmenty Requiem Mozarta i walce Brahmsa).
Paweł Lisicjan dokonał wielu nagrań płytowych. Prócz licznych recitali rosyjska firma Miełodia nagrała z jego udziałem m.in. Wojnę i pokój Prokofiewa, Sadko Rimskiego-Korsakowa, Damę pikową Czajkowskiego oraz Carmen, Pajace i Traviatę.
Jacek Chodorowski