| Trubadur 1(34)/2005 |
Nolvadex costco, which is the active ingredient in this medicine, is very effective in burning fat and is the key to getting a healthy body weight, a great shape, and more strength. Ivermectin is used for treating hypnotically cialis 20 mg generico the parasitic protozoan parasite, onchocerca. It is used as one of the most effective anti depressant drugs.
The clomid online no prescription medicine is not a hormone produced by your body but a medication that blocks the absorption of certain chemicals in the body. I ordered from the us online and received my order in https://europaschule-gommern.de/54068-clomifen-tabletten-kosten-34572/ 3 days. Chlamydia and gonorrhea can be treated with this medication.
The Cambridge Companion to… Verdi
Jaki naprawdę był udział Verdiego we włoskim Risorgimento? Jakie cechy mają fragmenty instrumentalne w Traviacie, Nieszporach sycylijskich, Aidzie? Co nowego wnosił do opery Rigoletto? Jak ewoluowały metody pracy Verdiego nad operą? Dlaczego Ernani nie zaśpiewał kontraltem? Na wszystkie te pytania – i wiele innych – próbuje odpowiedzieć arcyciekawa książka o Verdim, wydana przez Scotta L. Balthazara w serii The Cambridge Companions to Music. Seria zawiera już 70 pozycji, poświęconych wielkim kompozytorom, rodzajom muzyki (także rozrywkowej), poszczególnym instrumentom. Tom o Verdim ukazał się w roku 2004, razem z takimi publikacjami jak The Life of Bach, The Virtuoso Liszt, Brückner, Rossini, Sibelius, czy Polish Music since Szymanowski.
Cóż, wszystkim nam się wydaje, że znamy muzykę Verdiego. Czy na pewno? Nowa pozycja opowiada o faktach biograficznych, życiu teatralnym w XIX stuleciu oraz o wydarzeniach politycznych, które miały wpływ na twórczość wielkiego Włocha. Ta część publikacji powinna najbardziej przemawiać do czytelnika niemającego przygotowania muzykologicznego. W dalszych rozdziałach szczegółowo analizowany jest styl Verdiowski, wiele uwagi poświęcono reprezentatywnym dla poszczególnych okresów operom (Ernani, Rigoletto, Don Carlos, Otello). Mnie zainteresował zwłaszcza rozdział o Desdemonie i różnicach w widzeniu tej postaci przez Verdiego i Boita w stosunku do szekspirowskiego pierwowzoru. W ostatniej części zaprezentowano zmieniające się metody pracy Verdiego nad kolejnymi dziełami – zróżnicowanie metodyki wynikało m.in. stąd, że z latami wzrastał prestiż Verdiego jako twórcy i osoby publicznej zarazem, dzięki czemu kompozytor coraz rzadziej musiał naginać się do żądań innych i zyskiwał znaczną swobodę twórczą.
W tekście jest mnóstwo cytatów muzycznych, kalendarium, obszerna bibliografia, omówiono także najważniejsze publikacje o Verdim.
Książka nie jest chronologiczną biografią ani usystematyzowanym wykładem – to raczej zbiór esejów, opracowanych przez 15 naukowców z całego świata, z których każdy rozpatruje pewien wycinek „verdiologii”, często powołując się przy tym na inne prace, trudno dostępne dla polskiego czytelnika. Dlatego wydaje się godna polecenia przede wszystkim osobom mającym już pewną wiedzę o kompozytorze i jego dziełach.
Cambridge Companion to Verdi jest dostępna w Polsce.
JB